Nieuwe verstatelijking op gemeenteniveau
Gastspreker
Jos van Nunen (foto) bracht als vice-voorzitter van vrijwilligerskoepel NOV wat relativering in de financiële ambities die eerder door Van Rooij werden geuit: ‘Filantropie 4 miljard? Vrijwillligers vertegenwoordigen in Nederland wel 14,5 miljard euro.’ Die laatste bewering is gebaseerd op een rekensom en aanname dat je de zogenoemde vervangingswaarde van vrijwilligers gelijk kunt stellen aan de economische waarde. Een aanname die o.a. door
prof. René Bekkers (VU) wordt afgewezen: de impliciete veronderstelling in dit soort rekensommen is dat betaalde medewerkers het werk ook zouden uitvoeren als er geen vrijwilligers zouden zijn. En dat lijkt twijfelachtig. Hoe dan ook, Van Nunen bleek sowieso geen voorstander van een te enge opvatting van het particuliere initiatief. Verrassend genoeg kwam hij met de stelling dat nu niet sprake is van een
ont-statelijking – zoals de lijn van discussie met Halsema en Schuyt – maar juist een nieuwe verstatelijkingsronde. In dit geval niet van de centrale, maar de-centrale overheid. Van Nunen: ‘De verschuiving van verantwoordelijkheden en budgetten naar de gemeenten betekent dat die in control willen komen.’
Radicale innovatieslag
Ceel Elemans van ING Bank (foto), mede-sponsor van het symposium en initator van een recent sectorrapport onder de titel
‘Van donatie naar relatie’, pleitte voor een radicale innovatieslag bij de overwegend toch behoudende goede doelen en waarschuwde voor het gevaar dat een grote focus op transactionele activiteiten de donateurs alleen maar verder in de consumentenstand duwen. Vreemd genoeg kon Elemans weinig inspirerende voorbeelden geven van zulke innovatie en leidde de stelling ‘Radicaal innoveren is absoluut verplicht’ tot grote verdeeldheid in de zaal. Een krappe meerderheid (57%) achtte dit niet noodzakelijk, maar onduidelijk was of dit lag aan het afschrikwekkende effect van ‘absoluut’ en ‘verplicht’.
Block chain
Een Babylonische spraakverwarring rond de innovatieagenda dreigde toe te slaan door de introductie van het begrip
block chain, met dank aan Longfonds-directeur
Michael Rutgers (foto), die het als voorbeeld van vernieuwing noemde. Het gaat hierbij om ‘gedistribueerd vertrouwen’, een concept uit de wereld van de bitcoins: een
gedistribueerde database die een gestaag groeiende lijst bijhoudt van data-items die gehard zijn tegen manipulatie en vervalsing. Het is geen gesloten, maar een open, decentrale, voor iedereen toegankelijke boekhouding die door het gehele netwerk wordt bijgehouden. Het is de hoeksteen van een nieuwe globale peer-to-peer economie en maakt echt peer-to-peer trading mogelijk zonder dat er vertrouwde derde partijen nodig zijn.
Dergelijke innovaties gingen evident over de hoofden heen gisterenmiddag, maar er werd wel duidelijk uit dat ook de sector niet kan afwachten en permanent moet openstaan voor nieuwe (technologische) vernieuwingen.
Verbinden is container- én jeukbegrip
‘Innovatie’ behoorde wel tot de top drie van aanbevelingen die het symposium deed aan NLFL (11%), maar ‘beter samenwerken’ (21%) en ‘verbinden met de samenleving’ (54%) kwamen daar nog duidelijk boven. Of Fons van Rooij en zijn mensen daar iets mee kunnen, valt nog te bezien. ‘Verbinden met de samenleving’ is immers een containerbegrip dat een hoge mate van abstractie aankleeft. Een beetje een jeukbegrip ook, want iedereen zoekt immers tegenwoordig die connectie: politici in deze tijden voorop. Maar wat betekent het nou eigenlijk concreet?
Batig saldo
Wat was dus het batig saldo van het lanceringsfeestje van Nederland Filantropieland?
Een energiek startschot in elk geval, zeker met urgentie en ambitie. Een frisse aanzet, maar nog geen concrete strategie, wat ook op voorhand beslist een overspannen verwachting zou zijn. Geen duidelijkheid nog of de nieuwe vorm van NLFL het antwoord is op de noden van ‘de sector’ en aansluit bij de behoefte aan kennisdeling, voorbij de belangenbehartiging binnen een gesloten ledenmodel. De weg naar een grotere filantropische koek vraagt in elk geval om de betrokkenheid van meer bloedgroepen uit het Land van Goed Doen dan die gisteren in het Rijksmuseum met elkaar discussieerden. Het is aan Fons van Rooij en zijn team om de komende jaren te bewijzen dat zijn NLFL voldoende middelpuntvliedende krachten uitoefent op al die verschillende stammen, facties en belangen waar het Land van Goed Doen zo rijk aan is. De geschiedenis zal leren of het symposium in het Rijksmuseum een inspirerende start van iets moois was. Eén ding is duidelijk: de tijd van roze olifanten is nu wel voorbij. NLFL moet aan de bak.
►Lees het DDB-artikel over achtergrond en doelstelling van NLFL:
klik hier
►Lees het DDB hoofdredactionele commentaar over de oprichting van NLFL:
klik hier
►Meer informatie over Nederland Filantropieland:
klik hier
Wilt u voortaan elke week het laatste nieuws, opinies en achtergronden over de wereld van doneren & sociaal investeren? Voor een geheel kosteloos abonnement: klik hier.