Waarnemen zonder oordeel

Heb jij dat ook? Als ik op tv een Kamerlid zie dat verontwaardigd is over het kabinet, over een wettelijke regeling die het Kamerlid destijds zelf heeft vastgesteld. Dan protesteert er iets in mij en moet ik moeite doen om geen aversie te hebben. De inconsequentie, het opportunisme, maakt dat ik mij verweer en een schild optrek. Ik kan met veel moeite 'open' blijven en ik kan niet meer vrij blijven. Om hier aan te ontsnappen gebruik ik een methode van presentie. Ik oefen vaak in presentie en daardoor kan ik het op momenten dat het me overvalt makkelijk inzetten.

Bij presentie ga ik voor een deel mijn lichaam in en neem ik alle sensaties waar die er zijn. De lucht die ik inadem, het geluid dat ik hoor, de emotie die ik waarneem, de schoonheid van de kleuren; alles wat het geheel eigenlijk ook kan zijn. Ik doe geen moeite om er iets moois van te maken, maar kijk als het ware vanboven, ‘vanaf het balkon’, naar wat er is en dan kijk ik ook naar mezelf om te voelen wat het oproept. Dan kan ik die nare effecten op mijn gevoel laten afstromen. Dan komt er ruimte voor compassie. Compassie voor wat er is. Compassie ook voor het Kamerlid.

Oefening in presentie
In trainingen gebruik ik deze oefening, bijvoorbeeld als de deelnemers een wandeling in de natuur maken. Voordat zij gaan wandelen, oefenen we vooraf in het waarnemen van een vaas met bloemen. Niet door aan te haken en er in te verdwijnen en niet door er van af te bewegen en af te haken. Maar door present te zijn, bij de schoonheid, bij de kleuren, bij de rommelige bloem. Op het spinnetje in de vaas. Op het groen in alle nuances. Op de weerspiegeling van het licht in het water. Het gevoel dat het oproept. Een oefening in presente waarneming is een verrijkend en rustgevend moment.
Je kan het in vijf minuten doen en het helpt je een uur lang beter waar te nemen en niet te verdwijnen of af te haken.



►Wilt u meer bijdragen van en over Jeroen den Uyl lezen? Klik hier.
♦Wie is Jeroen den Uyl? Klik hier