Vier mythes over impact investing

Impact investing is ‘hot’ in de VS. Na jaren van obscuriteit ruikt nu ook het ‘grote geld’ een nieuwe asset-klasse, die volgens JP Morgan binnen tien jaar al kan oplopen tot een waarde van 1 biljoen dollar. Dat is een 1 met 12 nullen, en dan gaat iedereen in Wall Street rechtop zitten.
Terwijl de kapitalistische winstmaximalisatiemachines geen enkele belangstelling hebben voor de missie van impact investments, zetten veel non profits in de ‘klassieke filantropie’ de hakken in het zand. Hier ziet men impact investors als geldhongerige wolven in schaapskleren die hun vaste donoren wegkapen met mooie beloftes over return on social investments…
Aan clichés en vooral begripsverwarring geen gebrek, constateert een vijftal auteurs van een buitengemeen helder artikel in Stanford Social Innovation Review over de nieuwe ‘ecosysteem’ van impact investments, de getijdenpoel tussen de oceaan van het grootkapitaal en de weerbarstige rotsen van de filantropie, die al allerlei labels kreeg opgespeld: corporate social responsibility, social benefit corps en responsible investing.
De vijf auteurs – uit zowel non als for profit-kamp - definiëren vier virulente misverstanden over impact investing en houden een warm pleidooi voor het nieuwe ecosysteem. Daarvoor moeten ‘oude economie’ en ‘oude filantropie’ wel hun hardnekkig mythes opgeven:
Mythe 1: impact investing is feitelijk ouderwets investeren met een maatschappelijk sausje;
Mythe 2: de belangen van Wall Street en filantropie sluiten elkaar per definitie uit;
Mythe 3: alle nonprofits moeten marktgericht (gaan) denken & doen;
Mythe 4: het filantropische model is moreel superieur.
Impact investing heeft noch als doel om filantropie overbodig te maken, noch om extreme rendementen te produceren, zeggen de auteurs. Het gaat om een succesvolle transitie naar gezonde, zichzelf bedruipende markten. Impact investeerders en sociale ondernemers moeten de hybride ruimte in net opkomende markten vullen. Waar de kapitalistische oceaan de kust van de traditionele filantropie bereikt kan een ecosysteem opbloeien waar het morele debat wordt ingeruild voor de ontwikkeling van concrete instrumenten om koopman en dominee, kapitalist en wereldverbeteraar uiteindelijk te verzoenen. Niet de oplossing voor al het wereldleed, wel een heel interessante naast bestaande strategieën om deze planeet leefbaar te houden. Cynisme is gratis, de wil om het beter te doen niet.

Wilt u het volledige artikel Stanford Social Innovation Review—Stormy Seas, Rocky Shores lezen? Klik hier.