Verantwoordelijk!

"Eerst zien, dan geloven" is volgens de Volkskrant de pavlov-reactie van de hulporganisaties op het initiatief van enkele multinationale ondernemingen om de bestrijding van de armoede in de wereld serieuzer te gaan aanpakken. Back to the seventies?

Het is overigens niet zomaar een initiatief, want het volgt op de oproep van niemand minder dan Kofi Annan, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Zijn Global Compact concept beoogt partijen bij elkaar te brengen die samen de grote mondiale problemen moeten gaan aanpakken.

Maar gelukkig zijn er de hulporganisaties. Die vertrouwen het niet. Grote bedrijven zijn immers de oorzaak van alle ellende in de wereld? De macht van het kapitaal- bah, wat vies. De tijdgeest is echter veranderd. Enkele decennia geleden kreeg je voor zo'n standpunt de handen op elkaar. Nu moet je, om niet helemaal als wereldvreemd afgeschilderd te worden, het initiatief in ieder geval "toejuichen", maar je nog wel "beraden" om je mee wilt doen. Of je je als organisatie wilt committeren, met risico van compromiteren, aan vroeger zo'n ondenkbaar programma. Althans zo suggereert de Volkskrant.

Ik geloof er niets van, want ik zie dat er andere dingen gebeuren. Niet in de eerste plaats schoorvoetend, zoals wordt gesuggereerd, maar eerder weloverwogen, goed rekenschap gevend van de maatschappelijke positie en rol van de hulporganisaties. Net zoals het bedrijfsleven dat ook doet. Ontwikkelingssamenwerkingsorganisaties zijn er in de eerste plaats om bij te dragen aan ontwikkeling en wel structureel. Hoe moeilijk dat is, blijkt uit hun zeer lovenswaardige want zelfkritische rapport naar aanleiding van de Tsunami. Bedrijven hebben in de eerste plaats als doel winst te maken. Met beide is helemaal niets mis. Wat wel helemaal mis zou zijn, is als beide partijen, en ook overheden, niet zouden begrijpen dat het oplossen van de grote problemen ook een kwestie van welbegrepen eigenbelang is. Dat er dus, vanuit de rol en positie van ieder van de partijen verantwoordelijkheid genomen moet worden. Daarmee worden "hulp"organisaties geen commerciële bedrijven en commerciële bedrijven geen charitas. Ontwikkelingsorganisaties, overheden en bedrijfsleven: alleen samen kunnen ze verandering bewerkstelligen die er echt toe doet.
  
Als dat geen maatschappelijk verantwoordelijk ondernemen is!