nl
“Mijn gewetensbezwaren laten het niet toe om mee te werken aan (medische) uitsluiting.”
Pats boem! Dat bericht kwam binnen in mijn mailbox.
We hebben op de zaak een afspraak dat we onze mensen en bezoekers vragen om alleen dan fysiek te komen indien men dubbel gevaccineerd is, een recente negatieve test heeft ondergaan en of, recent herstellende is van corona. Zo niet, dan geven we de voorkeur aan een digitale afhandeling.
Ik ken H. al jaren en was verbaasd over zijn reactie. Ik had een afspraak met hem gemaakt om langs te komen voor een overleg. Onze ‘regels’ schoten hem kennelijk in het verkeerde keelgat.
De referte naar ‘uitsluiting’ schoot vervolgens bij mij in het verkeerde gat.
“'Samen leven en samen werken’ kan alleen in een veilige omgeving. Anders is die zogenaamde vrijheid van de een, tegelijkertijd een beperking voor die van de ander,” schreef ik terug. Ook nam ik nadrukkelijk afstand van zijn interpretatie van uitsluiting.
De pandemie is steeds meer een pandemonium aan het worden. Eentje waarin veel gevraagd wordt van de tolerantie van de meerderheid. Je zult maar wachten op een openhartoperatie, maar je benodigde IC-bed wordt in beslag genomen door niet-gevaccineerde coronapatiënt. Die daar gemiddeld 16 dagen blijft liggen en jou en 7 andere hartpatiënten dieper de wachtlijst indrukt.
‘Vrijheid,’ is het sleutelwoord van de minderheid. Vrijheid die je volgens een collega ook hebt om als je niet kunt zwemmen in diep water te springen. Dat de kans groot is dat je dan verzuipt, neem je op de koop toe.
Het is lastig merk ik. Ik wil begrip hebben voor andere standpunten, maar ontkom er niet aan dat ik me ook erger. Het begrip moet kennelijk komen van degenen die de noodzakelijke voorzorgsmaatregelen nemen.
Of de offers brengen, zoals de zorgmedewerkers waarvoor ik diep respect koester. Ik zou het eerlijk gezegd niet kunnen. Ik ben nog van de oude stempel: ‘draag de consequenties van je eigen handelen.’
H. en ik gaan overigens nog steeds prima door de deur. Zijn deur wel te verstaan. Ik ga wel bij hem op bezoek.
* De Dikke Blauwe publiceert regelmatig columns van Jos Verhoeven. Verhoeven is vanaf het eerste begin van Start Foundation in 1998 algemeen directeur van deze maatschappelijke investeerder en baart regelmatig opzien door zijn onconventionele wijze van werken. Door zijn bijzondere en eigenzinnige maatschappelijk ondernemerschap in de sector werd hij in 2015-2016 door De Dikke Blauwe op de eerste plaats van de influential-ranking DDB100 geplaatst.
Meer weten over Jos? klik hier
►Ga naar de pagina waarop de columns van en artikelen over Jos Verhoeven bij elkaar staan: klik hier
