Toezichthouderscrisis

Eind 2009 heb ik mij al vreselijk opgewonden over het wetsvoorstel dat SP'er Wouter Irrgang gewiekst door deTweede Kamer wist te loodsen. Het voorstel om het aantal toezichthouderschappen te beperken tot vijf. Voor zowel profits als nonprofits. Wat dit betekent voor vrijwillige commissariaten bij goede doelen en vermogensfondsen laat zich raden. Het SBF stuurde hierover ook al een brandbrief naar de Eerste Kamer, die nu aan zet is. En daar beginnen ook ernstige twijfels te rijzen over de impact van deze maatregel, die op de golven van het anti-kapitalistische sentiment voldoende steun verwierf bij onze volksvertegenwoordigers.Irrgang triomfeerde in zijn heksenjacht op het "old boys network" van de elkaar baantjes toeschuivende en zichzelf verrijkende elite. "Toezichthouder bij een nonprofit moet geen erebaantje zijn", bralde Irrgang zonder enige kennis van zaken. Van bestuurders van charitatieve organisaties wordt tegenwoordig heel wat meer verwacht dan alleen een uithangbordfunctie: het gaat om bestuurlijke kennis en - last but not least - om kapitaalkrachtige netwerken. Dat mag voor Genosse Irrgang een gruwel zijn, voor onze sector is het van vitaal belang.Moge de Eerste Kamerleden hun gezonde verstand gebruiken en dit bezopen wetsvoorstel subiet terugsturen naar Irrgang en consorten.