nl
Al drie jaar werkt Buitenhuis nauw samen met UNICEF Nederland om te spreken tijdens verschillende evenementen. Met zijn filantropische acties hielp hij mee aan de bouw van 299 klaslokalen voor kinderen in Ivoorkust. Een introductie in het wereldwijde UNICEF NextGen netwerk volgde (zie kader onderaan). Ook woonde hij de jaarlijkse NextGen Summit bij in Kopenhagen. Never a dull moment, zo lijkt het.
Thans levert hij zijn bijdrage aan UNICEF vanuit de positie ‘Lead NextGen UNICEF Nederland’. Hij werkt eraan mee om het NextGen netwerk te ontwikkelen binnen Nederland. Dit is een internationaal netwerk van ‘een nieuwe generatie filantropen en impactmakers tussen 21 en 35 jaar’. Ze zetten hun vaardigheden, expertise, netwerk en financiële middelen in om kinderen wereldwijd te steunen.
Deze beweging telt meer dan duizend leden die generatiegenoten weten te inspireren om mee te doen. Er zijn inmiddels zeven landen met een Next-Gen-divisie; Oostenrijk, Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten van Amerika, Vietnam en nu dus ook Nederland.
Hoe kwam je op het spoor van filantropie?
Buitenhuis: ‘Ik heb dit niet automatisch van huis uit meegekregen, sterker nog, in mijn familie sta ik bekend als “de idealistische”. Nee, het ging anders: Ik begon op jonge leeftijd al na te denken over 'grote' levensvragen zoals wat mijn nalatenschap gaat zijn. Dit begon toen ik op de middelbare school in aanraking kwam met een zelfmoord, een moment dat een enorme impact op mij heeft gehad en een startpunt is geweest om na te gaan denken over wat ik wil bereiken in mijn leven.'
En dat is?
‘Ik volgde een IT-opleiding en vond een droombaan bij e-commercebedrijf Coolblue. Maar al snel kwam de Coronapandemie. Als je gedwongen thuiszit, heb je alle tijd om na te denken. Daar kwamen depressieve klachten bij. Zingevingsvragen bleven terugkomen. Intussen had ik bereikt wat ik wilde: een opleiding, een baan als programmeur en webdeveloper, veel van de wereld gezien, gesport, zelfs een Europees Kampioenschap behaalt… En toen kwam de
gedachte: het zou mooi zijn als ik anderen kon helpen hun dromen te verwezenlijken.’
‘Ik vind het belangrijk dat mensen, vooral kinderen, kunnen leven zoals ze dat willen. Als een kind astronaut wil worden, dan moeten de middelen aanwezig zijn om die droom te verwezenlijken. De rol van onderwijs is daarbij enorm belangrijk. Educatie ligt aan het begin van het naleven van je dromen. Ik ging met een kritische blik aan de slag en boorde zelf allerlei bronnen aan. Er volgde een zoektocht naar een maatschappelijke organisatie die transparant is, verantwoord handelt en dus het ter beschikking gestelde geld verantwoord inzet.’
Hoe ging dat?
‘Surfend op het internet kwam ik talloze organisaties tegen. Ik zocht er een die niet te ver weg was, die tot de verbeelding spreekt, ook van mensen om mij heen. Uiteindelijk kwam ik terecht bij UNICEF en dat was perfect. Deze organisatie is er voor kinderen en hecht veel waarde aan onderwijs. Bovendien: iedereen kent UNICEF. Ik besloot als starter op de arbeidsmarkt een donatie te doen aan UNICEF.’
‘Ik mailde naar UNICEF dat ik van plan was mijn eerste jaarsalaris te doneren. Dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Er is heel wat correspondentie over en weer gegaan. Er werd uitvoerig nagevraagd of ik dit wel zeker wist, het ging natuurlijk om een enorm bedrag, zeker op die leeftijd. Uiteindelijk werd ik toegelaten als grootgever met de optie om te geven aan een groot UNICEF -project.’
Had je zelf geen leefgeld nodig?
Ik woonde nog bij mijn ouders en had dus weinig kosten. Met de donatie was uiteindelijk een bedrag gemoeid van € 21.132. Sinds deze gift, die mij een oorkonde van verdienste opleverde, leef ik met het idee: als me ooit iets overkomt dan is mijn leven de moeite waard geweest. Mijn filosofie is sindsdien: probeer het leven te leiden op een manier waarbij je tevreden bent met wat je hebt bereikt.’
Wat gebeurde er met jouw donatie?
‘Mijn donatie ging naar het project ‘‘Plastic Bricks’’. In Ivoorkust worden dagelijks kilo’s plastic gedumpt. Slechts vijf procent wordt door lokale vrouwen gerecycled. Daarnaast zijn er uitdagingen op het vlak van onderwijs. Door plastic massaal te recyclen tot bouwstenen voor scholen bereikt UNICEF meerdere doelen: een beter milieu, meer werk en inkomen én meer klaslokalen. Er zijn er inmiddels 359, waardoor 17.950 kinderen naar school kunnen.’
Wat waren de reacties op de socials na publiciteit over jouw donatie in de pers?
‘Na de eerste krantenartikelen verschenen reacties in de trant van: je hebt je geld weggegooid. Je hebt betaald voor de auto van de directeur. Ach ja, uitwassen komen natuurlijk overal voor. Ook bij de overheid en in het bedrijfsleven. Bij goede doelen vallen ze extra verkeerd. Jammer dat dit negatieve sentiment vaak overheerst. Ik zeg dan: ook medewerkers van maatschappelijke organisaties moeten betaald worden om te leven. Het overgrote deel van de giften, 82%, gaat uiteindelijk naar de kinderen.’
Wil je major donor blijven?
‘Als je groot aftrapt, wil je daarna iets doen wat nog groter is. Maar nog eens een jaarsalaris schenken is lastig, ik moet uiteindelijk toch ook zelf een leven opbouwen. Major donor zijn smaakt wel naar meer. Ik houd mij nog steeds intensief bezig met UNICEF. Het was zoeken naar andere vormen van maatschappelijk initiatief. Ik doneer aan diverse organisaties, maar het is ook belangrijk om anderen te enthousiasmeren hetzelfde te doen. Maatschappelijke doelen verder te brengen. Dat is waar ik mij nu op richt.’
Vóór UNICEF was je al actief als vrijwilliger…
‘Inderdaad, in mijn woonplaats Dordrecht begon mijn filantropische avontuur. Het Netwerk Dordtse Helden vormt het vrijwilligersnetwerk voor jongeren - een schakel tussen jonge vrijwilligers en mensen die hulp nodig hebben of eenzaam zijn. Denk aan het bijhouden van de tuin of voetballen met statushouders. Het betreft kleine, maar wel hele impactvolle activiteiten. Zo kreeg ik de smaak voor het maatschappelijke werk te pakken, wat mij uiteindelijk bij mijn donatie aan UNICEF bracht.’
Bij UNICEF vond je verdieping en verbreding?
‘Van meet af aan was mijn idee achter de donatie: mensen helpen, maar ook de aandacht vestigen op het belang van zowel filantropie als vrijwilligerswerk. En daarbij heeft UNICEF mij verder kunnen helpen. Niet alleen met de aandacht voor mijn donatie op hun website, maar ook met het NextGen netwerk. De kern daarvan is om jongeren te betrekken bij UNICEF en door middel daarvan een groep op te bouwen die elkaar kan inspireren, ondersteunen, en fondsen kan werven. In elk land liggen de accenten iets anders.’
Wie ben je geworden: de introverte programmeur of de extraverte programmaleider?
‘Ik ben allebei. Programmeur zijn ligt mij het best. De andere rol bij UNICEF vervul ik naar beste kunnen omdat ik vind dat het werk daar enorm belangrijk is. Het is geen rol die je komt aanwaaien. Ik heb bij UNICEF de nodige ondersteuning gekregen. Zo volgde ik een cursus Spreken in het openbaar, inclusief het schrijven van een pakkend verhaal. Afgelopen voorjaar heb ik een talk gehouden tijdens de druk bezochte Impact Fair in Utrecht.’
Je bent ook actief bij het zogeheten programma ‘Though Leaders’ van UNICEF?
‘Thought Leaders is een think-tank voor UNICEF. De groep bestaat uit Nederlandse Professionals uit verschillende beroepsgroepen. We komen op diverse momenten bij elkaar om samen te zoeken naar oplossingen voor issues die spelen voor UNICEF, bijvoorbeeld een tekort aan niet-geoormerkte donaties.’
Cabaratier en schrijver Paul van Vliet werd in 1992 door actrice en danseres Audrey Hep-burn geïnstalleerd als eerste Nederlandse ambassadeur van UNICEF. Was hij met zijn be-vlogenheid en gedrevenheid een inspirerend voorbeeld voor jou?
‘Zeker. Ik had de eer om twee jaar geleden te speechen tijdens een diner van het Paul van Vliet fonds, dat zich specifiek inzet voor onderwijs voor ieder kind, iets wat natuurlijk perfect aansluit op mijn visie om kinderen hun dromen te laten realiseren. Paul zelf was aanwezig. Er is één stuk van Pauls gedichten dat mij altijd motiveert voor maatschappelijk werk: ‘‘Als wij er niet voor zorgen / dat de toekomst is geborgen / voor de kinderen van morgen / Wie dan wel?’’ Mooi hè?’
Je bent inmiddels drie jaar verbonden aan UNICEF. En nu?
‘Tijd voor een volgend hoofdstuk. Ik wil mijn ervaring en visie gebruiken om het NextGen netwerk in Nederland te laten groeien. We gaan een groep opzetten van inspirerende, jonge filantropen die elkaar willen ontmoeten om elkaar te inspireren, fondsenwervingsacties op te zetten en doormiddel van dit alles elkaar te inspireren met onze individuele vaardigheden en passies. Mijn uitdaging is een brug slaan tussen traditionele major donors en jonge filantro-pen. Juist voor ons is er een belangrijke rol weggelegd.’
Hoe kwam je eigenlijk bij Filantropie Advies ABN Amro MeesPierson terecht?
'MeesPierson heeft de Generation Next Academy, een programma dat zich, soortgelijk aan het NextGen programma van UNICEF, richt op jongeren. In het geval van de Generation Next Academy ligt de focus op het informeren over vermogen, een onderwerp waar filantropie, met vragen als: hoe doneer je? Waarom zou je sowieso doneren?, ook in terugkomt. Dat is de plek waar ik, met mijn achtergrond, een rol kan spelen om de jongeren te enthousiasmeren. Het programma gaat in op thema’s als persoonlijke financiën, beleggen, ondernemerschap, duurzaamheid en omgaan met vermogen binnen de familie, maar de kern voor mijn rol ligt in de filantropie.'
Het NextGen Programma van UNICEF: jongeren investeren, krijgen en geven:
| Investeren |
Krijgen |
Geven |
|
|
|
(Dank aan Filantropie Advies ABN Amro MeesPierson voor bemiddeling bij dit interview.)
