Theo van Loon slaagde erin zijn Fonds Verstandelijk Gehandicapten te laten fuseren met het Revalidatiefonds. Dat zouden meer fondsen moeten doen, want er zijn te veel goede doelen in Nederland die in elkaars vaarwater zitten, zegt hij in Trouw. “We zijn gebaat bij meer overzicht, en dat is des te harder nodig nu ook steeds vaker internationale clubs in Nederland actief zijn.”
Van Loon werd in 2004 directeur bij het Fonds Verstandelijk Gehandicapten. Hij merkte dat er steeds minder vrijwilligers beschikbaar waren en het aantal donateurs nam jaarlijks af. Er moest dus iets gebeuren. Van Loon: “We zijn op zoek gegaan naar partners en hebben met drie andere fondsen die actief zijn op het terrein van gehandicapten gesprekken gehad. Twee zijn afgehaakt en het Revalidatiefonds, dat zich richt op mensen met een fysieke handicap en chronisch zieken, wilde wel verder met ons. De gesprekken verliepen zo goed dat we kozen voor een fusie, waarbij de twee merken wel afzonderlijk bleven bestaan.” Zo ontstond de stichting Meedoen Mogelijk Maken.
Aanzienlijke kostenbesparing Met nog maar één directeur, één pand, één bestuur en één werkorganisatie is de kostenbesparing aanzienlijk en de stichting kon voor het eerst een professionele fondsenwerver in dienst nemen. “Ik weet nu wel dat geld inzamelen een vak is. Ik deed dat als directeur er maar een beetje bij”, zegt Van Loon.
Fusiekosten vergoeden Het is volgens Van Loon geen gek idee wanneer de overheid fondsen beloont die met anderen samengaan, bijvoorbeeld door de fusiekosten te vergoeden. De Nederlander heeft voordeel van een goed werkend systeem van goede doelen waarbij zo weinig mogelijk publiek geld naar overhead gaat en zoveel mogelijk naar het doel zelf. “We zijn gebaat bij meer overzicht, en dat is des te harder nodig nu ook steeds vaker internationale clubs in Nederland actief zijn.”
"We jagen op dezelfde euro" Toch zijn er niet veel organisaties die staan te springen om te fuseren. Volgens Van Loon is vormt emotie een hoge drempel. “Of iemand zich nu inzet voor de bestrijding van kanker of van de hongersnood in Afrika, het gaat om een ideaal. Betrokkenen zijn bang in een vergaarbak van goede doelen terecht te komen waarbij de eigen identiteit verloren gaat. Iedereen claimt zijn eigen bestaansrecht. Daarnaast is het net de gewone wereld. We zijn in de omgang heel vriendelijk, maar we zien elkaar ook als concurrent. We jagen op dezelfde euro. Dan spelen er ook zakelijke overwegingen. Het vergt nogal wat om met de concurrent aan tafel te gaan zitten. Daar heb je soms een duwtje bij nodig.”
“Voorkomen 9001ste goede doel” Van Loon is inmiddels alweer bezig met de tweede fusie. Zijn organisatie is in gesprek met een fonds in oprichting dat zich wil richten op het steunen van wetenschappelijk onderzoek naar gehandicapten. “We voorkomen zo de komst van het 9001ste goede doel op de markt”, aldus Van Loon.
nl
