Sportieve ‘hulptoeristen’ ontmoeten begrip en kritiek

Sportieve ‘hulptoeristen’ ontmoeten begrip en kritiek
Sportieve ‘hulptoeristen’ ontmoeten begrip en kritiek
25 december 2017
Nieuws | | Goede doelen

De nieuwe manier van sommige goede doelen om donateurs in ontwikkelingslanden letterlijk langs hulpprojecten te leiden, zowel te voet als op de fiets, stuit zowel op kritiek als begrip. Dat meldt het AD. Sara Kinsbergen, die onderzoek doet naar ontwikkelingssamenwerking aan de Radboud Universiteit, wijst op het gevaar dat deze vorm van donateursbetrokkenheid uitmondt in ‘aapjes kijken’. Anderen wijzen erop dat door actieve betrokkenheid deelnemers ‘ambassadeurs voor het leven’ worden voor een goed doel.

Op de fiets door Tanzania

Voorbeelden van de nieuwe aanpak zijn te vinden bij onder andere Plan Nederland, dat een ‘grensverleggend fietsavontuur’ aanbiedt in Vietnam, Malawi of Nicaragua. SOS Kinderdorpen organiseert een jungle-expeditie op Sumatra en een zesdaagse hike challenge in de bergen van Oeganda. Met Amref Flying Doctors kun je op de fiets Tanzania doorkruisen. En War Child biedt georganiseerde beklimmingen van de Kilimanjaro aan. Deelnemers moeten voor vertrek een paar duizend euro sponsorgeld ophalen voor het goede doel. De reis betalen ze daarnaast zelf. Tijdens de reis worden vaak lokale projecten bezocht en kunnen de deelnemers met eigen ogen hoe hun geld wordt besteed. Volgens het AD haalde Plan Nederland met deze nieuwe donateurspropositie meer dan een miljoen euro op.

Aapjes kijken

Maar niet iedereen staat te springen bij het sportieve verdienmodel voor het goede doel. Dr. Sara Kinsbergen, die onderzoek doet naar ontwikkelingssamenwerking aan de Radboud Universiteit, wijst in het AD op een mogelijke keerzijde van die aanpak: ‘Wat schieten Afrikaanse kinderen op met het bezoek van een groep Nederlanders in fietsbroekjes? Wordt het geen aapjes kijken? Moeten de kinderen hun dankbaarheid tonen?’

Hindernissen overwinnen

Volgens onderzoeker Simon Kuijpers van de Radboud Universiteit zijn consumenten eerder geneigd zich in te zetten voor een goed doel als dat hen ook persoonlijk iets oplevert. In het AD zegt hij: ‘Mensen willen wel anderen helpen, maar er moet ook iets voor hen zelf in zitten. Ze willen uitgedaagd worden, zichzelf ontwikkelen, hindernissen overwinnen.’

Ambassadeurs

Een ander voordeel van de gesponsorde reizen is volgens een woordvoerder van SOS Kinderdorpen dat deelnemers automatisch ambassadeurs worden voor hun projecten: ‘Mensen activeren hun hele netwerk. Ze vragen hun familie, vrienden en collega’s om de reis te sponsoren. Na terugkeer vertellen ze enthousiast over hun ervaringen. Mensen die meegaan, zijn daarna ambassadeur voor het leven.’

Emotioneel betrekken 

Mensen willen wel anderen helpen, maar er moet ook iets voor hen zelf in zitten, stelt onderzoeker Kuijpers. Volgens hem is het voor ontwikkelingsorganisaties lastig om Nederlanders emotioneel bij hun doel te betrekken. ‘Mensen komen niet zo snel in actie voor Afrikaanse meisjes die worden besneden. Ze willen wel de Alpe d'Huez beklimmen voor een familielid met kanker’’, verklaart Jurian Stevens van For All Reasons, een bedrijf dat goededoelenreizen organiseert, tegenover het AD. 

►Bron: AD