Reactie Gosse Bosma

 door Gosse Bosma, directeur Vereniging Fondsenwervende Instellingen (VFI)

Vorige week deed Filanthropium een oproep om als sector helder, meer dan nu, te communiceren over de werkwijze van goede doelen. Althans zo lees ik de oproep. Een begrijpelijke oproep, gezien de ophef rondom de besteding van de Alpe d’Huzes-opbrengsten.
Helder communiceren over de werkwijze van goede doelen? Ik denk dat de crux van deze affaire een andere is. Er zijn organisaties die er een eigen mores op na houden en zich laten voorstaan op de eigenschap ‘anders’ te zijn dan de zogenaamde professionele goede doelen. Bij hen geen strijkstok of overhead, lees: geen onnodige kosten die de anderen wel maken. Codes en keurmerk? Niets mee te maken. Die zijn duur en niet in het belang van de donateur, noch van het uiteindelijke doel.
Echter, elke organisatie die ertoe doet moet zich geroepen voelen het eerlijke verhaal te vertellen. Wat is dat eerlijke verhaal? Kortweg: goede doelen die op een professionele manier werken maken kosten, voor fondsenwerving en voor een zorgvuldige besteding. Kwaliteit kost geld. Gratis bestaat niet. Bestedingen en resultaten worden tijdig verantwoord. Onafhankelijke kritische ogen moeten meekijken. Ook geef je duidelijkheid over hoe beslissingen worden genomen en hoe op die beslissingen wordt toegezien.

Is dit alles, is er niet meer aan de hand? Het is altijd goed om kritisch naar onszelf te kijken en de vinger te leggen bij wat beter moet.
Blijkbaar zijn we niet goed in staat om de strijkstokmythe ver weg te houden. De idee dat het organiseren van goed doen geld kost, moet breed worden omarmd. Kosten moeten we kunnen laten zien als investeringen in duurzame oplossingen voor nood, maatschappelijke vragen en problemen, groot en klein.
Het moet onze ambitie zijn dat met het eerlijke verhaal te realiseren.