Ruim 2 jaar geleden berichtte Dierennood over Ramona Moldovan in Roemenië. Het was een verhaal dat zo uit een boek kon komen maar helaas is het allemaal echt gebeurd. Een verhaal dat je doet beseffen hoe moeilijk mensen het kunnen hebben als ze tegen de stroom inzwemmen. Vooral als het gaat om hulp voor zwerfdieren...
In 2013 beweerde een oma dat haar kleinkind was gedood door zwerfhonden. Daardoor ontstond er een afschuwelijke klopjacht op elke loslopende hond. Binnen de kortste keren was aangetoond dat de peuter door mensenhanden om het leven was gekomen maar toen was het kwaad al geschied. Met name door de rol van de media werd er een ‘euthanasiewet’ van kracht voor zwerfhonden. Een vrijbrief voor slaan, schieten en bruut vermoorden.
Ramona
Honderdduizenden honden zijn in korte tijd op weerzinwekkende manieren omgebracht. De agressie keerde zich ook tegen de mensen die de dieren beschermden, eten gaven en opvingen. Zo iemand als Ramona die 6 mishandelde dieren in huis had genomen werd vervloekt, bedreigd en letterlijk in elkaar geslagen.
Toch ging ze dapper door. Ook al ging al haar spaargeld en het pensioen van haar oude inwonende moeder meteen op aan de dierenarts. Alle dieren waren er immers ernstig aan toe door mishandeling.
Alle dieren waren er immers ernstig aan toe door dergelijke mishandelingen. Haar man kon de stress niet aan en verliet haar. Bovendien werd zij en haar moeder pardoes hun appartement uitgezet.
Moed
Vrijwel iedereen zou op zo'n moment de moed opgeven, maar Ramona werd alleen maar meer gemotiveerd om dieren-in-nood te blijven helpen. Nog meer zwaar mishandelde en getraumatiseerde dieren kruisten haar pad en om veilig te zijn trokken ze de bergen van Brasov in.
’s Morgens moest Ramona naar haar werk en daarna keerde ze terug om haar moeder en haar inmiddels 71 honden om allen te verzorgen. Slapen deden ze in een tent. Ook in de slechtste weersomstandigheden. Het kan daar overdag 30 graden worden en ’s nachts flink vriezen. De winters zijn er gruwelijk koud.
Maar onheil komt nooit alleen. In de bergen rond Brasov werd en wordt heel veel gestroopt. En stropers zijn niet blij met blaffende honden die het wild verjagen. En de weg naar haar tent werd geblokkeerd zodat Ramona met haar auto zelfs een keer in een ravijn belandde.
Ondervoeding en de temperatuursverschillen zorgden voor nog meer zieke dieren. En ook de eigen gezondheid van Ramona en haar moeder leed eronder. Wanhopig zocht ze een andere veilige plek en uiteindelijk vond ze een leegstaande, verwaarloosde koeienstal.
Er was geen keus. Mens en dier zijn met veel moeite verhuisd naar deze donkere stal. Zonder water, elektra, verwarming en vrijwel zonder daglicht.
Ellende
En nog was de ellende niet voorbij. Er bevinden zich enkele zigeunerkampen vlakbij en hekwerk was er niet. Noodgedwongen hebben haar honden 9 (!) maanden lang opgesloten gezeten in die benauwde donkere wereld.
Totdat uiteindelijk de donateurs van Stichting Dierennood ervoor zorgden dat er een hek kwam zodat de dieren ein-de-lijk licht en lucht hadden.
nl
