Rake woorden

Sterke gastcolumn van Pelagia de Wild vorige week. Ze ergert zich aan de filantropische sector, die zich graag op dure congressen laat ‘inspireren’. Brrr… Gebruik liever de vele mogelijkheden om je kennis en vakmanschap uit te breiden, zoals in elke serieuze bedrijfstak.
Uit mijn hart gegrepen. Inspiratie is het nieuwe passie. Klinkt fantastisch, garandeert niets. Alleen door betere kwaliteit te leveren vergroten we de impact van ons werk. Passie en inspiratie hebben bakkers en schoenmakers ook.
Ook Dan Pallotta, mijn favoriete denker/ondernemer in de filantropie, hamert op het dichten van de kloof tussen profit en non-profit. Waarom denken we dat we alleen een ‘verschil kunnen maken’  (brrr…) in de non-profit wereld? Heeft Steve Jobs geen verschil gemaakt?
Waarom denken we dat we alleen door financiële opofferingen impact kunnen hebben? Hebben Barack Obama, Bruce Springsteen en Jack Dorsey van Twitter (alledrie schatrijk) geen impact?
Waarom denken we dat de profit-wereld voor het geld zorgt, en de non-profits voor dromen en passie? Talloze bedrijven financieren kunst, innovatie en briljante ideeën. Talloze non-profit organisaties worden bevolkt door initiatiefloze, starre angsthazen.
Waarom blijven we vastzitten in het dogma dat filantropische inzet pas oprecht en effectief is als die inzet gratis of onderbetaald is?  Jazeker, het publiek waarvoor we allemaal zo bang zijn, houdt directiesalarissen en overhead in de gaten. Afspraken daarover zijn zinvol, en transparantie ook. Maar laten we, net als Coca Cola, Apple en Twitter,  nou eerst ‘s zorgen dat we héél erg goed worden in wat we doen. Dus: studeren, durven, doorzetten. En dat mag betaald worden, omdat kwaliteit uiteindelijk altijd wint. Oók midden in een crisis.
Dank Pelagia en Dan voor jullie inspiratie. Oeps…