Pronk is cool

Ontwikkelingshulp en noodhulp liggen onder vuur. Ook in eigen kring. Kort geleden was het Linda Pollman met haar ontluisterende boek De Crisiskaravaan (waarin noodhulpverleners elkaar voor de voeten lopen). Deze week is het Renzo Martens met zijn film Enjoying Poverty (waarin hij arme Afrikanen leert zelf schokkende foto's van hongerbuikjes en oorlogsgruwelen te maken, zo verdienen ze er tenminste nog wat aan).

Ondertussen start er elke dag minimaal één nieuwe doe-het-zelver, die denkt dat hij niet in alle valkuilen zal vallen. Want ‘bij ons blijft helemaal niets aan de strijkstok hangen'.

Zware tijden voor de gevestigde, professionele organisaties. Hoe moeten de Novibs en Cordaids inspelen op al deze hypes? Zijn het wel hypes?

Deze week vierde het eigenwijze solidariteitsfondsje XminY zijn 40-jarig bestaan. Bij het jubileumdebat vielen de stunteligheid en het vakjargon van Novib en Cordaid op. Ster van de avond was ouwe rot Jan Pronk. Zijn ferme taal viel uitstekend bij zijn fans, de twintigers. Niet de ‘strijkstok' is Pronks probleem, maar de verregaande institutionalisering van de Novibs en Cordaids en de starheid van politici overal. ‘De managers en technocraten zijn aan de macht.' Pak de politiek en internationale orde aan, gooi de starre machtsstructuren om en stop met het gepolder! Ook prettig: géén opgewonden jongeren met verhalen over sponsorlopen voor Zimbabwe of mountainbiken voor Malawi. Verfrissend. Hoopvol.