In een tweeluik schetst Suzanne Kooij het probleem van de projectencaroussel voor lezers van De Dikke Blauwe. Wellicht goed om dit probleem voor sommige lezers nog even vanuit een iets andere invalshoek te belichten.
Zeker de oudere lezers van de Dikke Blauwe kennen het huishoudpotje van weleer.
Een metalen doosje met een aantal gleuven en daarbij teksten als; kleding, gas-licht, brandstof, huishoudartikelen, verzekering, vakantie en diversen.
Stel u een modern samengesteld gezin voor waarin vrouw, man en drie meerderjarige kinderen samenwonen. Ze hebben besloten allemaal naar draagkracht bij te dragen aan de uitgaven van het huishouden. De jongste zoon die nog studeert kan geen geld bijdragen maar wil zijn bijdrage in natura leveren.
Onderling hebben ze daarom afgesproken dat hij de pot zal beheren. Hij studeert economie, is goed in het managen van zaken, doet graag inkopen en kookt graag. Bovendien heeft hij veel tijd beschikbaar voor een en ander. Kortom de ideale beheerder van de pot en een prima uitvoerder voor diverse zaken waar iedereen vertrouwen in heeft.
De jongste zoon vraagt aan de andere gezinsleden om naar draagkracht geld te stoppen in de diverse gleuven van het huishoudpotje.
Aan het eind van de maand zit er in de gleuf van vakantie 700 euro, in de gleuf van kleding 200 euro, in de gleuf van gas-licht 100 euro, voor brandstof is er 75 euro, voor huishoudartikelen 25 euro en voor verzekeringen is er 0 euro binnengekomen.
Dat, beste lezer, is het probleem.
Terwijl de jongste zoon capabel is om een en ander te regelen en ook prima het budget kan opstellen voor de gezinsuitgaven krijgt hij een onmogelijk opdracht omdat de ‘geldverstrekkers’ het zo fijn vinden om bij te dragen aan de vakantie en niet graag bijdragen aan de (ook) noodzakelijke verzekeringen…..
Moraal van dit verhaal: als de uitvoerder goed is, geef dan naar draagkracht een bijdrage en laat haar dan aan de slag gaan. *FWIW staat voor; For What It’s Worth. Maar ook voor For Whoever Is Wondering. Maar ook voor; Forgot Where I Was.
nl
