nl
Millennials, de generatie die geboren is tussen 1980 en 1995, doen álles anders. Ze hebben een andere work-life balance, ze geven niet om bezit, de deeleconomie ‘is hun ding’ en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Politieke partijen, maatschappelijke organisaties en goede doelen constateren (?) dit en velen van hen zijn met deze thema’s aan de slag. Millennials duiden is een belangrijke bezigheid geworden. Alles wordt immers anders! Gebaseerd op feiten? Of zijn het ontwikkelingen die men graag zou wíllen zien en daarom als feiten aanneemt?
Tijd voor een fact check. In het NRC Handelsblad (lees hier) fileert Wouter van Noort een aantal van de aannames omtrent Millennials. Wat blijkt? Hoe ouder Millennials worden, hoe meer ze dezelfde zaken aanschaffen als de generaties voor hen. Uit onderzoeken, onder andere van het CBS (lees hier), Autotrader en Bloomberg, blijkt dat Millennials gewoon (weer) grote auto’s en huizen kopen.
Ook Harvard Business Review (lees hier) maakt gehakt van waarnemingen dat Millennials anders in hun werkleven staan: ‘Betekenisvolle verschillen tussen generaties bestaan waarschijnlijk niet.’
Hoe komt het dan dat ‘we’ denken dat er van alles verandert in onze samenleving, in het betreffende leeftijdscohort? Volgens mij heeft dat met een aantal zaken te maken. Allereerst met het ontberen van nuchterheid. Trends moet je onderzoeken, feiten tot je nemen: facts matter. CBS-cijfers en dergelijke zeggen uiteindelijk meer dan aannames. Saaier dan mooie theorieën ontwikkelen, wél nodig.
Wellicht belangrijker nog: wat je zelf ziet is niet altijd de waarheid. Ik hoor het bestuurders om mee heen wel zeggen ‘mijn kinderen kijken heel anders naar bezit dan wij’. Dat zal waar zijn, maar daarmee gaat het niet per definitie om een brede maatschappelijke trend. Het is ook de zelfbevestiging van de Randstedelijke culturele-maatschappelijke elite, waarin peers elkaars meningen en observaties delen, waardoor een versterkend effect ontstaat.
En last-but-not-least het gaat over het functioneren van de media. Daarin en daarmee wordt voorgaande nog verder versterkt. Maar laten we eerlijk zijn: hoeveel zicht hebben de media nog echt op wat er buiten Amsterdam gebeurt? Ik was onlangs bij een buitengewoon informatief congres, waar belangwekkende dingen gezegd werden over burgerparticipatie. Geen media aanwezig. Waarom? Te ver weg was de respons, he-le-maal in Vorden… De jammerlijke teloorgang van een groot deel van de lokale en regionale media betekenen, dat de media weinig verslag meer doen, weinig zicht meer hebben op hetgeen er buiten de Randstad gebeurt. Het vertekent de realiteit.
Deze Tweels Tweak is een Pleidooi voor provincialisme. Provincialisme, omdat er buiten de Randstad ook nieuwe ontwikkelingen zijn (ja, écht), omdat het een goede contramal is voor hetgeen er elders in het land gebeurt, maar óók omdat er nog een zekere nuchterheid regeert: feiten onderzoeken, alvorens ze ‘algemeen verbindend te verklaren’.
►Meer columns lezen van Marc van den Tweel? Klik hier.
Filantropie
