nl
Initiatiefnemers van de pilot zijn de Sportbank en de Rabobank met als partners de drie gemeenten en de sportverenigingen rksv Blauw-Zwart, MHC Forescate en RKAVV. Met sport als sociaal bindmiddel worden deze verenigingen geholpen te transformeren naar Buurthuis van de Toekomst. De Sportbank heeft hiertoe samen met de Erasmus Universiteit meetinstrumenten ontwikkeld, waarmee sociale vraagstukken in de wijken en de kracht van belanghebbende partijen worden geïnventariseerd. Op basis van deze inventarisaties ontwikkelen de sportverenigingen activiteiten, met inzet van hun kader en vrijwilligers. Daarnaast wordt een analyse gemaakt van de kosten en de baten: de kosten van de vastgestelde knelpunten voor de gemeenschap worden vastgesteld en ook wordt gekeken naar de baten wanneer deze knelpunten worden opgelost.
Maak het impliciete explicietEen van de sprekers tijdens de kick-off was prof. dr. Lucas Meijs (foto), professor strategic philanthropy/volunteering aan de Rotterdam School of Management van de Erasmus Universiteit. ‘Waar het bij de Sportbank om gaat is het benutten van de sterke punten en de eigenwijzigheid van een gemeenschap van een vereniging in plaats van het benadrukken van wat ze allemaal niet kunnen’, legt hij uit. ‘Dat pakweg 25 procent van de sportverenigingen aangeeft te weinig vrijwilligers te hebben is ten eerste niet nieuw en ten tweede betekent dat dat 75 procent geen probleem heeft. Dat ze andere managementsystemen nodig hebben om het impliciete contract expliciet te maken is alleen maar toe te juichen. Ze maken nu naast de noodzaak geld te betalen, ook duidelijk wanneer je genoeg hebt bijgedragen in tijd.’
Eigenaarschap nemen en houden
De Sportbank-benadering gaat uit van ABCD (Assets Based Community Development), zegt Meijs. ‘Eerst breng je de assets, de eigen vermogens, van de vereniging in kaart. Vervolgens de issues en partners in de wijk en dan ga je het gesprek aan over wat de vereniging op zich wil en kan nemen. Daarbij is van belang dat de vereniging eigenaarschap neemt en houdt over wat ze gaan aanpakken. En dat is dus bij iedere vereniging anders vanwege verschillende assets en ambities.’
Valkuilen
Een eenvoudige benadering, maar Meijs waarschuwt wel voor valkuilen. ‘De vereniging wordt vaak verleid iets op zich te nemen dat ze niet kunnen of niet willen. Soms krijgt de vereniging een externe gebruiker van de accommodatie opgedrongen die daar helemaal niet hoort en we zien ook wel dat problemen van de vereniging van buitenaf worden aangepakt. Op die manier werkt het niet. Sportverenigingen als buurthuis van de toekomst zijn dus absoluut geen multifunctionele accommodaties met allemaal huurders met cliënten. Het zijn sportverenigingen die hun gemeenschap delen met andere gebruikers waarmee ze zich verbonden voelen.’
Aansluiten bij civil society
Meijs: ‘Het sluit erg goed aan bij civil society. Die bestaat uit gemeenschappen die met elkaar in competitie zijn over wat de leukste, de beste maar vooral ook de best bij mij passende gemeenschap is. Soms is een gemeenschap vitaal en sterk en soms is deze waardeloos. Als je dus lid bent van een sterke vitale gemeenschap, ben je beter af dan wanneer je bij een gemeenschap hoort die er niets van bakt.
Een mooi voorbeeld hiervan is Eerste Hulp Bij Mantelzorg. Een project waarbij de deskundigheid van vrijwillige EHBO’ers ingezet worden bij de zorg voor buurtbewoners. En ik ken ook het verhaal van een voetbal bestuur dat zich afvraagt of ze oud-leden niet moeten gaan bezoeken als die aan het vereenzamen zijn. Dat zijn sterke gemeenschappen.’
Lees ook:
►Leden die verplichte taken afkopen - Waar je als sportbestuurder nog niet bij stil stond
►Oplossingen lokale problemen liggen niet bij colleges maar bij burgers
