Ontvlechting!

Wat mij betreft wordt het gauw tijd voor een nieuwe commissie, die in een halve dag z'n werk moet doen: ontvlechten!
Wat mij betreft wordt het gauw tijd voor een nieuwe commissie, die in een halve dag z'n werk moet doen: ontvlechten!
23 november 2006
Opinie | | Governance & Finance

Laatst las ik het weer in een of ander artikel. Na de commissie Herkströter kregen we de commissie Post. Vervolgens trok Herman Wijffels een commissie die tot een code leidde.

Genoeg gepraat, nu is het tijd om te doen. Toch? Maar helaas, het werd alleen maar erger. Oud vakbondcoryfee en topambtenaar Hans Pont ging nog eens een commissie leiden. En niet één, nee hij kreeg de smaak te pakken. Na Pont I kwam er dus een Pont II, en er is nu ook al een vervlechtingscommissie, die geen naam van een coryfee draagt omdat alles zo door elkaar is gaan lopen dat niemand er meer iets van snapt en al helemaal geen enkel weldenkend mens er zijn goede naam aan wil verbinden. Of was Pont II nu toch de vervlechtingscommissie- het wordt mij allemaal te ingewikkeld.

Maar laten we even terug gaan naar waar het allemaal om gaat. Mensen in dit land geven geld aan organisaties omdat ze willen dat die organisaties dat geld op de beste manier inzetten om een of ander schrijnend probleem op te lossen. Die mensen willen eerst en vooral vertrouwen hebben in de doelen waaraan zij schenken. Een aantal van hen wil ook graag inzicht, en goede doelen moeten er alles aan doen om aan beide terechte wensen te kunnen voldoen.

Daarom was de code Wijffels destijds een goed initiatief van de VFI, de brancheorganisatie van goede doelen. Het resultaat was een moderne, frisse gedragscode, die een einde zou kunnen maken aan al het gedoe wat daarvóór was gepasseerd.

Het loopt helaas anders. De beginselcode, die ruimte voor creativiteit van de goede soort biedt, dreigt in de praktijk tot een slap aftreksel te verworden. Er wordt namelijk gepoogd deze te vervlechten met het CBF-keur, een regelcode, die juist aanleiding biedt voor creativiteit van de verkeerde soort. En wat nog erger is, het hele circus lijkt te ontaarden in een titanenstrijd tussen de branche en het CBF, over behoud of juist verkrijging van posities, in plaats dat het gaat waar het over moet gaan: op een zo eenvoudige en communicatieve manier als mogelijk het behoud en het uitbouwen van vertrouwen van de gever omdat alleen daar mee het echte doel is gediend.

Wat mij betreft wordt het gauw tijd voor een nieuwe commissie, die in een halve dag z'n werk moet doen: ontvlechten!