Onderwijssector moet ritsen

Dat private middelen ter ondersteuning van het algemeen belang lang niet door iedereen als een zegening wordt beschouwd, werd mij vorige week opnieuw duidelijk tijdens een levendige FM-Expertmeeting i.s.m. de VU. Daar spraken wij met bestuurders uit de onderwijs-sector over bijdragen van burgers, bedrijven en fondsen. Het was geen verrassing te horen dat de "derde financieringsbron" (eerste: overheid; tweede: de markt) bepaald nog geen sense of urgency heeft in deze sector. Behalve in het hoger onderwijs lijkt de subsidiestroom de laatste jaren namelijk eerder toe- dan afgenomen en dat maakt dat bestuurders vrijwel nog helemaal zijn getraind in het apporteren van subsidies. Sterker nog: private inbreng wordt vaak gezien als apert onwenselijk inmenging. Niet alleen hoor je snel de clichés over invloed van het bedrijfsleven op de inhoud van het onderwijs (geschiedenislessen over en automaten van Coca Cola), maar private partijen worden ook gezien als een verstoring van de financiële infrastructuur en de politieke verhoudingen. Alsof de civil society illegaal wil invoegen op de hoofdgeldstroom. De reactie daarop is typisch Hollands: zet de bumpers tegen elkaar en laat ze er niet tussen jongens! Dat zal niet helpen. Vroeg of laat zal de private financieringswal het onderwijsschip gaan keren. Early adapters en maatschappelijk ondernemers in de sector, zoals de deelnemers aan onze Expertmeeting, hebben dan al een grote voorsprong.