nl
‘Jongens, luister eens, jullie mama staat op nummer 8 in De Dikke Blauwe’. Oma is er op vrijdag. Ze heeft de neiging te doen alsof de kinderen (6, 5 en 3) volwassen mensen zijn. Dat leidt elke keer weer tot de mooiste gesprekken.
Mijn oudste, Oxo (6 jaar) heeft al tijden bedacht dat hij onderzoeker wil worden. Net als Freek Vonk. Dus pakt hij deze kans om zijn ‘interview’-technieken te oefenen. Oma legt uit dat het een lijst is voor mensen die belangrijk zijn in Nederland met het weggeven van geld aan goede dingen. ‘Ja, dat klopt wel’, zegt Oxo, ‘mama geeft alles altijd weg.’
Er staat een verhaaltje. Oma leest het voor:
Daar snap ik echt hélemaal niks van, wat daar allemaal staat,” zegt Oxo met een grotemensenstem. Dus hier de samenvatting van mijn poging om aan een zesjarige uit te leggen wat de Dikke Blauwe over mijn werk schrijft:‘Er staat dat ik mensen probeer te vertellen dat als je geeft om een ander te helpen, het niet zo handig is als je alleen aan jezelf denkt. Aan wat jij zelf fijn vindt. Of belangrijk. Bijvoorbeeld dat je school belangrijk vindt, dus dat de persoon die je wil helpen vast ook graag naar school wil. Of dat je net als papa graag een bedrijf hebt dat iets maakt en dat je daarom alleen andere mensen wil helpen als ze ook een bedrijf willen starten. Want je wou toch juist de ánder helpen. En dan is het toch gek dat je begint met dingen die jij zelf wil?’
Klinkt logisch, beaamt Oxo. Wat staat er nog meer?
‘Er staat ook dat ik drammerig ben, een soort kind dat blijft zeuren om een snoepje.’ Dat is gek, merkt Oxo op, hij is juist het enige kind in zijn klas dat nooit snoep mag. En dat komt door mij!
Ik probeer het uit te leggen: ‘Het snoepje is een voorbeeld om het uit te leggen aan jou, waarom ze zeggen dat ik ‘dram’. Het soort ‘snoepje’ dat ik wil, is dat mensen hun best doen om andere mensen écht te helpen en hun problemen écht op te lossen. En daarvoor moeten ze even wat moeite doen. Zoals zich verdiepen in die problemen van anderen. En dan kijken welke oplossing écht goed werkt. Dat weten ze natuurlijk niet zomaar, want het is niet hun probleem. Het is het probleem van andere mensen. Dus dat moet je goed onderzoeken. En daar zeur ik over, dat mensen dat moeten proberen. En ik probeer op mijn beurt ze daarmee te helpen.’
Oxo denkt na. ‘Je bent dus een soort van Freek Vonk, maar dan voor de mensen’. ‘Wie is hier een Freek Vonk?’ vraagt zijn jongere zus Zia (5 jaar).
‘Mama! Mama is een soort Freek Vonk voor de mensen. Zij wil dat zoveel mogelijk mensen geen problemen meer hebben. Net als Freek Vonk alle wilde dieren wil redden.’
Een soort van ja. Alleen mama vult de Heineken Musical Hall nog niet met fans van haar verhaal.
Dat komt vast wel, gelooft Oxo.
Laten we het hopen. En Oxo belooft voor mij ook zo’n mooi spandoek te maken.
⇒Volgende week (26 oktober) verschijnt er i.v.m. een kort herfstreces geen DDB Journaal. Wel zijn er DDB Daily's: nieuwsoverzichten die dagelijks rond 12.00 uur verschijnen. Wilt u voortaan ook DDB Daily in uw mailbox ontvangen? Meld u aan voor een kosteloos abonnement: klik hier.
