Meters maken of stationair?

Nu de economische recessie op alle fronten écht pijn begint te doen, en de door vrijwel iedereen omarmde marktwerking in eigen voet (hoofd?) heeft geschoten, is de klassieke pavlov-reactie om sterkere overheidssteun alom merkbaar. Zelfs in de VS, waar burgers en bedrijven een aangeboren afkeer hebben van centrale overheidsinvloed, zijn die geluiden nu hoorbaar. In ons land, waar de overheid van oudsher een veel sterkere positie inneemt dan in de VS, heerst minister Bos thans soeverein en hebben de captains of industry even niets in de melk te brokkelen. Maar het vertrouwen in de overheid, met evident majeure bezuinigingsoperaties in het vooruitzicht (in Den Haag zoemt hardnekkig "minus 20%"), kan bezwaarlijk al te groot zijn. Het zal dan ook niet lang meer duren voordat de "nieuwe geldstroom" (feitelijk eeuwenoud) van het private kapitaal uit onze sector opeens wordt "ontdekt". Is dat erg? Ja, wel als filantropie als opportune substitutie-melkkoe wordt gezien. Nee, als de sector zelf mede regie voert in samenwerking met overheid en bedrijfsleven bij het aanpakken van grote, complexe maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om daadkrachtige uitvoering van de Agenda Filantropie 2010, die tijdens het afgelopen Civil Society Congres met vuur werd gelanceerd. Op het komende congres (noteer: 20 mei 2010) maar beter nog vandaag - willen we zien of onze sector meters maakt of stationair in de marge blijft Op naar impact. Elke dag.