nlAMSTERDAM (3 november) - Advocaat en belastingadviseur mr. dr. Ineke Koele heeft enkele belangrijke medestanders gekregen in haar snoeiharde fundamentele en fiscaaltechnische kritiek op de door het kabinet beoogde Geefwet. Onder de titel ‘De Geefwet is in feite een Neemwet!' maakt Koele - die regelmatig voor FM bijdragen schrijft - op essentiële punten kachelhout van de vigerende wetsvoorstellen. De kritische analyse van Koele wordt ondersteund door de SBF en zal door de CDA-fractie worden ingebracht als amendering van de Geefwet in definitieve vorm.
Voor de integrale tekst van het opiniestuk in deze FM ‘De Geefwet is in feite een Neemwet!': klik hier.
Voor de integrale tekst van het voorstel ter amendering van de Geefwet aan het CDA: klik hier.
De door het CDA overgenomen en door de SBF gesteunde kernpunten van kritiek van Koele betreffen vooral de ‘chequeboek-mentaliteit' die uit de voorstellen van staatssecretaris Weekers (VVD) van Financiën spreekt en het contraproductieve karakter van de voorgestelde maatregelen. De ‘Geefwet' krijgt hierdoor alle karakteristieken van een ‘Neemwet', aldus Koele.
Marginale vrijstelling
Koele hekelt de beperkte vrijstelling van vennootschapsbelasting voor filantropische instellingen over inkomsten uit commerciële activiteiten die worden aangewend voor het publieke belang. Koele: "Volgens het wetsvoorstel blijft slechts een marginale vrijstelling bestaan voor resultaten tot 15.000 euro per jaar en wat speciale gunstregelingen voor culturele instellingen en enkele, wat sleets aandoende vormen van fondsenwerving zoals postzegel- en inzamelingacties." En dat, betoogt Koele, terwijl nu een volledige vrijstelling geldt omdat uitgaven aan het algemeen nut in mindering komen op de belastbare resultaten uit ondernemende activiteiten."
Kind en badwater
Het argument dat Weekers voor de beperking aanvoert - dat de bestaande aftrek leidt tot oneigenlijke concurrentie tussen ANBI's en for profits - kwalificeert Koele als "niet valide". Hier worden volgens haar fiscale appels met peren vergeleken: "Het level playing field rechtvaardigt juist het bestaande verschil, mits gewaarborgd wordt dat de inkomsten uit commerciële activiteiten van ANBI's ook echt worden gebruikt voor het algemeen nut." En nou uitgerekend op die waarborgen - het punt van anti-misbruik - komt Weekers volgens Koele niet over de brug. Koele's conclusie: het kind wordt in het wetsvoorstel met het badwater weggegooid.
Anti-MVO-beleid
Ook de regeling voor schenkingen van bedrijven aan ANBI's deugt volgens Koele niet. De vrijstelling van een ton op jaarbasis lijkt vooral gericht op het MKB dat de locale culturele instelling wil ondersteunen, maar belemmert volgens Koele schenkingen aan ANBI's in het kader van het snel veranderende MVO-beleid van ondernemingen, waaronder veel familiebedrijven. Een aftrek van een ton per jaar is in het licht van structurele ondersteuning van ANBI's volgens Koele ook "marginaal" en "zal leiden tot discussies over schijn en wezen van sponsorovereenkomsten". In die gevallen, betoogt Koele, dreigt bovendien dubbele heffing: "omdat de ontvangende ANBI winstbelasting moet betalen over de ontvangen sponsorbijdragen."
‘Belastingparadijs'
Met deze Geefwet is Nederland volgens Koele ook in één klap haar aantrekkingskracht kwijt voor international NGO's. Koele: "Deze zijn al lang niet meer afhankelijk van schenkingen en subsidies alleen. Daarbij klemt het te meer dat het hier niet gaat om kenmerken van Nederland als ‘belastingparadijs', maar juist om de aan- of afwezigheid van een reële economie in Nederland met een belangrijke internationale uitstraling." "In de UK", sneert Koele, "haast men zich om de deur vast wijd op en te zetten."
"Een plotseling opkomende ‘budgettaire' overweging mag niet leiden tot beperkende voorwaarden voor donaties door of met behulp van bedrijven", vindt Koele. "Laten we hopen dat de wetgever zich niet laat verleiden tot een hollow politiek acteerstuk, met een grote maatschappelijke schade als gevolg.", besluit Koele haar analyse.
Tax & Legal
