Man en paard

Als gevestigde goede doelen zoals SOS-Kinderdorpen al zoveel teleurstellingen kennen, hoe vergaat het dan het groeiende leger doe-het-zelvers in het ontwikkelingswerk? Albert Jaap van Santbrink, directeur van SOS-Kinderdorpen, vreest het ergste: "Ze worden door schade en schande wijs, vaak met verlies van geld, terwijl de hulpbehoevende zonder hulp achterblijft. Misschien moet de sombere conclusie wel zijn dat er bij al die initiatieven bij elkaar opgeteld meer geld verdwijnt dan er terechtkomt bij de mensen voor wie het bestemd is." Deze uitspraken zijn te lezen in een ingezonden stuk in Trouw en ze zijn om twee redenen bijzonder. In de eerste plaats noemt Van Santbrink man en paard: hij komt er ruiterlijk voor uit dat OS zelfs voor de professionele clubs een Echternach-processie is, laat staan voor goede bedoelende particulieren die met een vrachtwagentje vol knuffelberen en een hart vol hoop naar Timbuktu vertrekken. In normaal Nederlands: er gaat soms meer fout dan goed. In de tweede plaats heeft Van Santbrink veel begrip voor de doe-het-zelvers: "Uiteindelijk werken wij vanuit hetzelfde idealisme". Een bundeling van energie, tijd en geld zou volgens Van Santbrink daarom kunnen starten met een handreiking van de ‘profs': de opening van één loket waar alle doe-het-zelvers met hun projecten terecht kunnen. "Vanuit dat loket kan dan bij het particuliere initiatief de juiste bestaande organisatie worden gezocht. Op deze wijze zal er uiteindelijk veel minder geld en energie verloren gaan aan mislukte projecten en komt er dus meer geld bij de mensen voor wie het bedoeld." Deze wijze woorden met een hoog verzoenend Mandela-gehalte strekken Van Santbrink tot grote eer.