nl
In het kader van Internationale Vrouwendag portretteren we een aantal vrouwelijke BRAC-medewerkers over hun werk voor BRAC en hun inspiratie. De eerste medewerker is Mairiam, zij is van alle medewerksters het langst in dienst van BRAC Uganda. Uit haar verhaal blijkt dat BRAC niet alleen impact heeft in de levens van de mensen in de gemeenschappen waar we werken, maar dat BRAC ook heeft impact heeft in de levens van haar eigen medewerkers.
Herinner je je nog de eerste dag dat je voor BRAC ging werken?
Ja, dat herinner ik me nog levendig, dat was op 1 september 2006. Een vriend had me gewezen op de vacature bij BRAC. Ik bracht mijn sollicitatieformulier en mocht gelijk op gesprek komen bij meneer Mirnal, manager accountancy. Voordat ik het wist was ik aangenomen: “Kom maar terug over een maand, dan kan je aan de slag”, zeiden ze. Moet je voorstellen hoe blij ik was. Ik was zo blij dat ik zelfs helemaal vergat te vragen hoeveel ik zou gaan verdienen.
Waarom ben je accountant geworden?
Toen ik nog op school zat kwam ik vaak bij mijn oom op kantoor. Hij was dan druk met berekeningen en het rond krijgen van begrotingen. Ik verbaasde me er altijd over hoe hij de lastigste sommen wist op te lossen. Mijn oom bemerkte mijn interesse in het vak en heeft me aangemoedigd accountancy te gaan studeren.
Welke rollen heb je allemaal vervuld bij BRAC Uganda?
Toen ik werd aangenomen had ik eerst nog specifieke rol, behalve de functie die in mijn taakomschrijving stond; accountant voor de regio Kampala. Omdat BRAC in Uganda nog maar in de kinderschoenen stond mocht ik er ook personeelszaken, logistiek en receptie bij doen. Pas vanaf 2009 werden de taken beter begrensd. Momenteel werk ik als senior accountant en zijn mijn hoofdtaken salarisadministratie, fixed asset management en belastingen.
Wat is je meest dierbare herinnering aan je tijd bij BRAC tot nu toe?
Ik heb veel mooie herinneringen. Mijn bruiloft waar mijn BRAC-collega’s me in het zonnetje hebben gezet, mijn eerste bezoek aan Bangladesh waar ik overweldigd was door alle BRAC-activiteiten en waar ik nog veel meer respect heb gekregen voor BRAC-oprichter Sir Fazle Abed.
Welke levensles heb je geleerd in je werk voor BRAC?
Het is het belangrijkste in het leven om hart te hebben voor mensen in nood en hen belangeloos te helpen. Sir Fazle Abed is wat dat betreft mijn rolmodel. Een tweede levensles is om altijd integer te blijven in de taken die je zijn toebedeeld. Dat heb ik geleerd van Daniel Businge, hoofd accountancy van BRAC Uganda.
BRAC Uganda bestaat dit jaar 10 jaar. Wat maakt BRAC Uganda zo bijzonder?
De impact die het heeft gemaakt in de plaatselijke gemeenschappen, en in het leven van zoveel individuen en van ons als staf. Soms vraag ik me wel eens af waar al die BRAC-medewerkers in Oeganda zouden werken als BRAC niet naar ons land was gekomen. Zoveel levens zijn verbeterd, vooral die van de mensen die we mogen helpen. BRAC helpt ons land om zich te ontwikkelen. En BRAC heeft mij persoonlijk ook in staat gesteld om mijn vaardigheden te ontwikkelen. Ik kan nu onafhankelijke beslissingen nemen.
Wat motiveert je om bij BRAC te blijven werken?
Bij BRAC is er een erg motiverende werkomgeving. Ik heb BRAC zien groeien in de afgelopen tien jaar. Het is mijn gebed dat BRAC Uganda zal kunnen doorgaan als een transparante organisatie, zoals het vanaf het begin is geweest en voor altijd mag blijven.
Als je ergens anders zou mogen werken voor BRAC, waar zou je dan willen werken?
Het liefst zou ik natuurlijk in Oeganda blijven werken, want nergens tikt het klokje zoals het thuis tikt. Maar als het echt zou moeten zou ik overal kunnen werken, behalve in Soedan en Afghanistan.
Organisatienieuws
