nlIn Nederland struikel je bijkans over de onderzoeken en scripties die de transparantie van de charitatieve sector hekelen. Doorgaans gaat het om relatief kleinschalige onderzoeken met weinig gewicht. De scriptie “Het moreel gewicht van de Nederlandse ideële sector” van Mieke van Tankeren won echter de H.A. Brasz-scriptieprijs voor de beste bestuurskundige scriptie van 2005 en dient dus serieus te worden genomen. Voornaamste kritiekpunt in dit stuk: de Nederlandse ideële sector is niet transparant.
Transparant of niet transparant, that’s the question. Van Tankeren beantwoord in haar scriptie deze vraag ontkennend. Juist daar waar goede doelen en maatschappelijke organisaties het goede nastreven, laten zij zelf steekjes vallen. Voorbeelden geeft Van Tankeren, die 150 directeuren van goede doelenorganisaties schriftelijk ondervraagde, ook. Zo maken goede doelenorganisaties veel gebruik van (lichte) vormen van misleiding bij fondsenwerving. Over banden met bedrijfsleven is men weinig transparant, waardoor potentiële misstanden aan het oog onttrokken zijn. Ook is de geschatte omvang van onder werktijd mailen, internetten en telefoneren twee keer zo hoog als in het bedrijfsleven. Tot slot stelt ze dat bijna de helft van de goede doelen een gedragscode heeft, maar dat deze in de meeste gevallen niet publiekelijk verkrijgbaar is.
Van Tankeren noemt ethische reflectie en het ontwikkelen van eigen integriteitsbeleid noodzakelijk. Samen met medewerkers dient een gedragscode ontwikkelt te worden die onder andere transparantie en contacten met het bedrijfsleven bestrijkt. Van Tankeren studeerde in 2005 cum laude af aan de Vrije Universiteit. De VU heeft de scriptie uitgebracht in de reeks Dynamics of Governance: ISBN 90-78223-02-2
