Hier Paramaribo: Jij hebt geld en ik heb het nodig!

Via de Nederlandse nieuwssites heb ik kunnen zien dat de discussie rond de aangepaste amnestiewet ook in Nederland de gemoederen bezig houdt. Hier in Suriname wordt in de media en op straat al een maand lang haast over niets anders gesproken. Inmiddels heeft de Nationale Assemblee (het Surinaamse parlement) de uitbreiding op de bestaande amnestiewet met een ruime meerderheid aangenomen, waarmee de coalitie wil voorkomen dat president Desi Bouterse verder wordt vervolgd voor zijn rol bij de Decembermoorden van 1982. Maar of dat ook echt gaat lukken, is me nog niet duidelijk, want binnenkort worden waarschijnlijk toch de strafeisen bekend gemaakt in het strafproces. Bouterse is daarbij de hoofdverdachte van de 15 moorden.

Wat ik wel zie, is dat de zaak de Surinamers enorm polariseert. Er zijn veel tegenstanders van de nieuwe amnestiewet, vooral onder de intellectuele bovenlaag. Maar er zijn hier ook enorm veel aanhangers van Bouta, zoals zijn aanhangers Bouterse liefkozend noemen. Vooral de onderlaag van de bevolking en veel jongeren zien in hem de sterke en charismatische leider, die ze zo graag willen voor hun land. Dat deze man veroordeeld is voor drugshandel en verdacht wordt van moord, hoort volgens hen allemaal bij het complot dat vooral vanuit Nederland tegen Boutserse wordt gesmeed. Ja, het is natuurlijk een boef die Bouterse, maar wel een boef die feilloos aanvoelt hoe hij het volk kan mobiliseren.

Ondertussen gaan mijn werkzaamheden hier natuurlijk wel gewoon door. De tweede trainingsdag van onze Werkgroep Inkomstenverwerving is inmiddels achter de rug. We hebben vooral aandacht besteed aan hoe je een sterk en urgent wervend verhaal maakt voor je organisatie, in fondsenwervingjargon je 'case for support'. Veel van de deelnemende organisaties hebben dat nog maar weinig hoeven doen. Decennialang waren het de buitenlandse donoren die juist bij hen aanklopten. Op verzoek schreven ze dan een inhoudelijk projectvoorstel, dat dan vaak vrij gemakkelijk geaccordeerd werd. Daarmee was de organisatie dan weer een paar jaar financieel gezien onder de pannen (of onder de markt, zoals ze hier in Suriname zeggen). Met de terugtrekkende internationale NGO's is dat voorbij. Daarom leren we de lokale organisaties nu hoe ze zichzelf en hun projecten op een aantrekkelijke manier onder de aandacht kunnen brengen van mogelijke geldschieters, zoals particulieren, bedrijven en fondsen.

Verder hebben we ook aandacht besteed aan dat het belangrijk is om je in te kunnen leven in de situatie van de gever. Dus niet alleen uitgaan van je eigen situatie, maar ook nadenken over wat de gever drijft. Waar is de gever naar op zoek? Welk argument gebruik je om een afspraak te krijgen met de gever? Volgens een deelneemster was het allemaal niet zo ingewikkeld. Naar haar idee, moet je er niet omheen draaien en gewoon tegen de prospect donor zeggen: 'Luister, ik heb geld nodig en jij hebt veel geld. Kun je wat aan mij geven?'. Iedereen moest lachen om zoveel eerlijkheid, maar gelukkig zagen de meesten wel in dat het toch beter is om eerst wat meer te werken aan een goede vertouwensrelatie met je toekomstige gever voor je de geldvraag stelt.

Tussen de bedrijven door waren vorige week mijn vader en schoonvader ook op bezoek in Suriname. Samen met hen hebben we een jungle trip in het binnenland gemaakt. Eerst drie uur rijden over de nieuwe Afobakaweg en toen nog een stuk varen over de Suriname Rivier op een korjaal (lange, smalle boot van uitgeholde boomstam). Maar we werden beloond met een prachtig verblijf op een werkelijk fabelachtig eiland, midden in de jungle. De kinderen maakten gelijk lokale vriendjes alsof ze er al jaren woonden. Zwemmen konden we in de rivier, maar liever niet als je een wondje had, want dan kon je last krijgen van piranha's. In de avond ook nog krokodillen wezen spotten. Als je met zaklampen in de oevers schijnt, herken je ze aan hun ogen, die weerspiegelen in het licht. Na al dat gegriezel ook wel weer fijn om weer in ons gerieflijke huis in Paramaribo te zijn.

Ondertussen is het een fijn gevoel dat mijn collega's van Nassau in Amsterdam alles goed onder controle hebben. Het belooft wel een drukke lente te worden met veel nieuwe klanten. De komende drie weken dus nog maar echt even genieten van het Surinaamse tempo. No Spang!