Het S-woord, opnieuw

Deze week betoogt FM-columnist Henk van Stokkom dat de ooit geïntroduceerde "kosten fondsenwerving" (en het daarbij horende CBF-plafond) een schijn-transparantie creëren waarmee niemand gediend is. Het aan donateurs voorgerekende netto doelbestedingspercentage per geefeuro zou volgens Van Stokkom meer gebaat zijn bij een "total expense ratio". Dat scheelt ook een hoop boekhoudkundige acrobatiek en toezichthouder CBF een hoop controle. Van Stokkoms kritische observaties raken het hart van een discussie die maar niet sectorbreed gevoerd wordt: wat doen we met die vermaledijde strijkstok? Zolang het S-woord binnen onze sector taboe blijft, maar op elk verjaardagsfeestje bij de donateurs thuis over de tong gaat, wordt dat ding met de dag groter. Goede doelen moeten "door het sterk" om duidelijk te maken welke investeringen noodzakelijk zijn om hun doelstellingen te realiseren. Ik heb het al eens eerder geroepen: de kappers hebben hun collectieve perceptiemanagement beter in orde dan de goede doelen. Inderdaad: kijk eens wat vaker in de spiegel...