Hemd en rok

Humana, vooral bekend om haar kledinginzameling voor het goede doel, bestond vorige week een kwart eeuw en dat moest gevierd worden. Directeur Marc Vooges hield een bevlogen speech die voor een deel gebaseerd was op door hem zelf geïnitieerd onderzoek door TNS-Nipo. Wat blijkt: 83% van de Nederlanders denkt dat ze aan een goed doel geven bij kledingdonatie. De werkelijkheid is anders dan de perceptie. Veel gemeenten besteden de kledinginzameling uit aan commerciële bedrijven zonder hun burgers te vertellen dat ze hierdoor vooral bijdragen aan de portemonnee van de aandeelhouders van die bedrijven. Humana is volgens Vooges best bereid een redelijke prijs te betalen voor het recht op inzameling, maar er moet dan wel ook een redelijke marge overblijven voor het goede doel. In gemeentelijke aanbestedingen waar vooral die prijs zwaar weegt, is Humana echter vaak kansloos. En daarmee zetten de gemeenten twee partijen bij voorbaat op achterstand: een pure non-profit organisatie voor het algemeen belang en burgers die denken charitatief te doneren. Een dubbelslag die op zijn minst laakbaar is en wat mij betreft ronduit verwerpelijk: Nederland op zijn smalst in al zijn benepen duitentellerij. Annemarie Jorritsma zou haar VNG-leden moeten oproepen ten minste transparant te zijn in welke zakken de kleding, en dus ook het geld, verdwijnt. En het zou de lokale overheden sieren als zij daarbij in hun gemeentelijke begrotingen de morele moed kunnen tonen om ook niet-financiële belangen mee te laten wegen. Ik wil best geloven dat in deze barre tijden het financiële hemd nader dan de rok is. Als die dan maar wel in de goede zakken verdwijnt.