nl
Al even verrassend is dat wereldwijde ongelijkheid niet betekent dat de armsten armer worden. Integendeel.Ook de armsten worden rijker. Alleen worden de rijksten nóg rijker. Want armoede neemt wereldwijd fors af. In 1990 waren nog 1,85 miljard mensen extreem arm, vandaag zijn het er rond 760 miljoen. Verrekend met een groeiende wereldbevolking, is het een daling van 37 procent naar 10 procent.
Die daling werd veroorzaakt door een combinatie van economische groei, internationale handel, uitwisseling van kennis, ontwikkelingssamenwerking en overboekingen door migranten. Ontwikkelingshulp droeg er toe bij dat nu negen op de tien kinderen wereldwijd naar de basisschool gaat terwijl meer dan acht op de tien kinderen is gevaccineerd tegen difterie, tetanus en kinkhoest.
De Wereldbank definieert extreme armoede als een bestaan van mínder dan 1,90 dollar per dag. Het is natuurlijk een arbitrair criterium omdat je ook met 1,95 dollar per dag nog vreselijk arm bent. Wanneer we werkelijk willen weten of armoede daalt, dan moeten mensen die gisteren nog leefden van 3, 5 of 10 dollar, vandaag doorschuiven naar 4, 6 of 11 dollar.
Ook dat gebeurt. Zo was 2018 het eerste jaar in de geschiedenis van de mensheid dat de hélft van de wereldbevolking formeel tot de midden- of rijke inkomensklasse behoort. Een gemiddeld gezin in Namibië, Paraguay of Jordanië, beschikt nu niet alleen over voldoende voedsel, een dak boven het hoofd en elementaire gezondheidszorg, het bezit nu ook consumptiegoederen als een motorfiets, koelkast of mobiele telefoon.
Zo staan we er vandaag dus voor. Voort dus met de verrijking, met nadruk op de onderste 760 miljoen.
Auteur Ralf Bodelier is vaste columnist voor De Dikke Blauwe. Wil je meer van zijn columns lezen: klik hier.
Deze column verscheen eerder in Het Financieele Dagblad.
Wilt u reageren op deze column?Stuur uw reactie aan: media@lenthe.nl
