Governance: de kunst van het wegkijken

Governance, het blijft een lastig ding. Als je echter kijkt naar het aantal besturen en Raden van Toezicht in de cultuursector, het zijn er heel wat, lijkt het best wel goed geregeld te zijn. Lijkt, want niet alle incidenten halen het nieuws. Dit gebeurt slechts een enkele keer en dan is het vaak ook goed mis. Zo waren daar eerder Het Nieuwe Instituut en Stedelijk Museum, en heel recent een minder bekend museum, maar een nog stuitender verhaal: het Museum voor Communicatie (COMM) in Den Haag. Bij dit museum is het klip en klaar: Directeur verrijkt zichzelf door het afstoten en terugbrengen van de publieke (museale) taken en Raad van Toezicht stemt toe. Zelfs na publicatie van alle misstanden in het museum blijft de Raad de directeur steunen en neemt het zelf totaal geen verantwoordelijkheid. Onbegrijpelijk, want verhalen als dit doen de sector totaal geen goed.    
 
Aanleiding
Op 18 januari besteedt onderzoeksplatform Follow The Money aandacht aan de zaak COMM. COMM, voorheen Museum voor Communicatie, stelde in 2016 een directeur aan uit haar eigen Raad van Toezicht met als opdracht orde op zaken te stellen. Het aantal bezoekers moest groeien (dit was 26.000 in 2016) en er moesten meer inkomsten gegenereerd worden. Het museum werd gesloten en grondig verbouwd. Kosten: € 11 miljoen (op een balans van € 2 miljoen). Natuurlijk moest het museum feestelijk heropend worden. Kosten: € 874.144. De marketingkosten voor de heropening van het Rijksmuseum bedroegen in 2013 € 1,2 miljoen. Dat is meer, maar qua bereik en impact zijn het Rijksmuseum en COMM totaal niet met elkaar te vergelijken. Waar COMM, in plaats van de door directeur Tobias Walraven geschatte 100.000 bezoekers er in het openingsjaar slechts 23.000 bezoekers trekt (dit is nog minder dan in 2016), trok het Rijks in het heropeningsjaar ruim 2,2 miljoen bezoekers. 
 
Saillant detail: bijna de helft van eerdergenoemde marketingkosten werd uitbetaald aan bedrijven waarvan Walraven bestuurder en aandeelhouder is. Deze declaraties aan eigen bedrijven is nog niet alles. Walraven verdient meer dan de directeuren van het Rijksmuseum en het Van Goghmuseum. Hij verdient in 2016 en 2017 ruim boven de Balkenendenorm. En dit alles met goedkeuring van de Raad van Toezicht. Het gebrek aan toezicht van de Raad wordt overigens royaal gecompenseerd. Zo ontvangt de voorzitter € 10.000 voor zijn ‘werkzaamheden’ en de overige leden € 7.000. Dit is in de cultuursector totaal ongepast. Zo verrichten leden van de RvT van het Stedelijk Museum en Van Gogh Museum hun werkzaamheden onbezoldigd en krijgen leden van de RvT van het Rijksmuseum een kleine onkostenvergoeding. De Raad van Toezicht zegt hier zelf over: ‘Mede gezien de vele uren en inspanningen die de leden zich getroost hebben, alsmede de maatschappelijke positie, zijn deze bedragen gerechtvaardigd.’
 
En nu? Directeur Walraven heeft zijn terugtreden aangekondigd. Iets waarvoor de Raad van Toezicht zijn waardering heeft uitgesproken. Tegelijkertijd krijgt hij een (ongetwijfeld royale) vergoeding mee. Er is vanuit de organisatie een nieuwe directie aangesteld. En de Raad van Toezicht? Je zou denken, na het verliezen van al je integriteit is er maar één weg te bewandelen: die van openbare excuses en plaatsmaken, maar niet bij het COMM. Daar blijft de Raad van Toezicht gewoon zitten doe waar het goed in is: wegkijken. 


 
Bron: klik hier


Wat vindt u van de volgende stelling:
"De RvT van COMM heeft de morele plicht om op te stappen na zo'n falend toezicht"
Stuur uw reactie aan: media@lenthe.nl