Geven én investeren

Misschien heeft u het in al het strijkstokgeweld gemist, maar vorige week signaleerde Filanthropium-columnist Fons van Rooij een interessante voorspelling over toekomstige filantropische geldstromen. Die kwam uit de mond van Willemijn Verloop tijdens een Debatcafé van het Instituut Fondsenwerving: ‘Filantropisch geld stroomt straks naar social enterprises’.
Willemijn Verloop, founder en bestuurslid van Warchild, richtte enige tijd geleden social-enterprise.nl op, een platform dat maatschappelijke ondernemers verenigt. Haar geloof in een nieuwe generatie hoogopgeleide jonge wereldburgers die ondernemerschap koppelen aan idealisme zet in elk geval aan tot nadenken.
Als het gaat om de gunst van de major donors heeft Verloop een sterk punt. Om goede doelen in het algemeen hangt nog steeds de geur van het giroputje, terwijl social enterprises perspectief bieden op meer medezeggenschap en ook nog eens op een rendement van je inleg als maatschappelijk investeerder.
Maar zoals altijd laat de complexe werkelijkheid zich niet persen in de zwartwit-scenario’s die zo kenmerkend zijn voor nieuwe stromingen en initiatieven. Voor de klassieke charitas zal voorlopig gewoon een plaats blijven. Investeren komt niet in de plaats van fondsenwerven, maar ernaast. En er zullen vanzelf allerlei hybride vormen ontstaan die weer nieuwe doelgroepen aanspreken.
De voorspelling van Verloop houdt echter wel een duidelijke waarschuwing in voor de gevestigde orde in de filantropie. Wie zijn palet aan mogelijkheden naast het klassieke geven niet ook uitbreidt naar participeren en investeren, dreigt de boot van nieuwe generaties te missen. Dat vraagt om zowel een korte als lange termijnstrategie waarin plaats is voor nieuwe competenties. Niet alleen binnen het bestuur, maar ook binnen het toezicht. Ook voor de filantropie geldt: adapt or die.