Nu bijna iedereen ten tijde van de corona-crisis thuis moet werken krijg ik dagelijks de vraag of ik nu nog wel iets te doen heb als adviseur van goede doelen. Kun je bijvoorbeeld nog wel fondsenwerven?
Er zijn inderdaad allerlei gevolgen van deze crisis waaronder een aantal dingen die niet meer kunnen, zoals het organiseren van evenementen en congressen, en ook collectes, huis- aan huis- en straatwerving zijn gestopt. Op iets langere termijn zullen dalende beurskoersen waarschijnlijk hun tol eisen in de beschikbare budgetten van vermogensfondsen en misschien ook wel van invloed zijn op de waarde van de nalatenschappen.
Een heleboel dingen kunnen wel doorgaan en mijn eerste week van volledig thuiswerken ging voornamelijk op met overleg per telefoon, Skype of Zoom over bijeenkomsten en overleggen die niet door zouden gaan of worden omgezet in virtuele bijeenkomsten. Daarna kwam er ruimte om na te denken over plannen voor de toekomst met een aantal organisaties in binnen- en buitenland: wat is er nu belangrijk om te doen? Kunnen we nieuwe projecten vormgeven en voorbereiden of aanvragen indienen om daar subsidie of sponsoring voor te krijgen? Voor een congres over dementie in Midden-Europa, gepland voor november, hadden we een eerste bijeenkomst met de programmacommissie, ruim op tijd om te brainstormen over onderwerpen en sprekers onder de aanname dat tegen die tijd reizen en samenkomen weer mogelijk zal zijn. Met anderen werd er nagedacht om bepaalde trainingen online op te zetten in plaats van fysiek en misschien wordt dat wel een blijvende trend voor de toekomst.
Wat ik hoopte maar nog niet heb bereikt, is een flinke opschoning van mijn lange to-do lijst. Weliswaar zijn er wat taken weggewerkt maar het nadenken over nieuwe projecten en strategieën leidt alweer tot net zoveel aanvullingen als wat er kon worden geschrapt.
Niemand weet hoe lang de huidige periode van grotendeels lockdown gaat duren. Misschien gaan we over 1 à 2 maanden weer terug naar normaal, zoals nu in China lijkt te gebeuren. Of duurt het nog langer en krijgen we een tweede klap komend najaar? Hoe het ook zij, voor veel organisaties kan dit een moment zijn om stil te staan bij je bestaansrecht en belangrijkste doelen en activiteiten.
Voor de korte termijn hebben we nog niet veel zicht op wat er gebeurt. Het Reumafonds meldde een verlies aan inkomsten van 3 miljoen euro omdat de collecte niet kon doorgaan. Door online te collecteren werd slechts €35.000 opgehaald. (Terzijde: dit voorval benadrukt maar weer eens hoe belangrijk het is op welke manier je vraagt om steun. Een collectant doet een veel sterker beroep op je om te geven dan een email. En een leger van collectanten bereikt ook veel meer mensen.)
Intussen is duidelijk dat ook fondsenwervende organisaties zoals goede doelen een beroep kunnen doen op overheidssteun via de NOW-regeling. Het lijkt mij een vanzelfsprekendheid, zeker voor organisaties met veel medewerkers .
Veel sterkte in deze ongewone tijd!
Wilt u meer commentaren lezen van DDB-Expert Marc Wortmann? Klik hier
nl
