Filantropiestrategie. Onder deze kop ben ik gevraagd bijdragen te leveren aan De Dikke Blauwe. Leuke kop, maar wat bedoelen wij daar nu precies mee? Filantropiestrategie is een samentrekking van filantropie en strategie. Twee containerbegrippen, dat belooft wat!
De betekenis van de term filantropie is DDB-lezers bekend. Als mij door niet-ingewijden gevraagd wordt wat die term nu precies betekent, dan leg ik filantropie altijd uit als ‘belangeloze, private bijdragen voor het algemeen belang’. Theo Schuyt (2001) omschrijft filantropie nauwkeuriger, namelijk als ‘vrijwillige private bijdragen (in de vorm van geld, goederen en tijd) aan publieke doelen met de intentie primair het algemeen belang te bevorderen’. Het gaat kort gezegd om de inzet van particulier geld en tijd voor het publiek belang.
Als het om filantropiestrategie gaat wordt het lastiger. We worden vandaag de dag om de oren geslagen met de term strategie en de noodzaak ‘strategisch te handelen’. Maar wat betekent dat nu precies? Simpel gezegd is een strategie een plan waarmee doelstellingen kunnen worden gerealiseerd. Daarbij proberen we schaarse middelen zo slim en effectief mogelijk in te zetten, ten behoeve van een, liefst helder bepaald doel. Daarbij gaat het over het maatschappelijke - en niet het private - belang. Over filantropiestrategie zijn overigens hele boeken geschreven. Een zeer inhoudelijk, maar dankzij de concrete voorbeelden toch ook redelijk praktische handleiding voor filantropie strategie heet Strategic Giving. Dit standaardwerk is geschreven door de Amerikaan Peter Frumkin (2006). Een aanrader voor iedereen die zich hier echt (heel) serieus in wil verdiepen en een stevige dosis theorie niet schuwt.
Maar uiteindelijk wil ik hier niet pleiten voor ingewikkelde verhandelingen en een dito aanpak. Zelf geloof ik in een heldere en relatief eenvoudige aanpak. Wel gestoeld op een paar duidelijke beginselen. Wat een goede, effectieve filantropiestrategie betreft is mijn suggestie: formuleer een helder doel, gebaseerd op een grondige probleemanalyse. Richt je daarbij op het op termijn te bereiken resultaat. Wat de aanpak betreft zou ik zeggen, hou het simpel en logisch, ook als het een complex probleem betreft. Zelf geloof ik daarbij erg in learning by doing. Fouten maken is niet erg als je ervan kunt leren en je aanpak ermee kunt aanscherpen. Een vooraf bedachte, volmaakte aanpak bestaat niet. Een effectieve filantropiestrategie is erop gericht publieke opbrengsten van filantropische inspanningen te maximaliseren, maar ook de persoonlijke voldoening van de financier zo groot mogelijk te maken. Want zonder dat laatste wordt het lastig langetermijnbetrokkenheid te garanderen. En juist dat is noodzakelijk omdat veel maatschappelijke uitdagingen een lange adem vergen...
nl
