Er is in De Dikke Blauwe de afgelopen maanden het nodige gezegd over het verdwijnen van de ECSP, het door de Erasmus Universiteit mede-opgerichte Erasmus Centre for Strategic Philanthropy. Op 31 maart jl. viel het doek voor deze denktank en kenniscentrum voor de filantropie definitief. Nu is dit niet waar ik het nu over wil hebben, temeer daar ik als RvT lid medeverantwoordelijk was voor de gang van zaken. Wat ik hier onder de aandacht wil brengen is de noodzaak om als sector te investeren in de eigen kwaliteit en professionaliteit. Daarbij hoort het van elkaar leren over wat wel en niet goed gaat. Het belang en de omvang van de sector rechtvaardigen dit. Volgens Geven in Nederlandging er in 2015 maar liefst 5,7 miljard euro om in de Nederlandse filantropische sector. We hebben het dus over een sector die qua omvang van middelen, mensen en maatschappelijk bereik respectabel genoemd mag worden.
Op zich is een betoog te investeren in het lerend vermogen van de sector niet origineel. Waarom ik hier deze oproep dan toch doe? Het verdwijnen van de ECSP laat zien dat het investeren in de eigen kwaliteit in deze sector geen uitgemaakte zaak is. Dit terwijl het maatschappelijk belang van de filantropische sector, zeker in een tijd gekenmerkt door een terugtrekkende overheid, iedereen duidelijk is. Wat mij betreft zijn er drie belangrijke redenen voor de sector om in zichzelf te investeren:
Ten eerste horen we voortdurend dat het allemaal een stuk effectiever en efficiënter kan. En het gaat in de filantropiesector, die door sommigen een 'softe sector' wordt genoemd, om harde euro’s. Dit vraagt om professionaliteit, waarbij een serieuze inzet en verantwoording van bestedingen de norm is.
Ten tweedekunnen wij het effect van onze inspanningen niet met een simpel cijfer, zoals het winstpercentage van een bedrijf, uitdrukken. Het meten en vaststellen van de resultaten, laat staan de impact van de inspanningen, is behoorlijk ingewikkeld. Bovendien zijn er vele tientallen manieren om impact vast te stellen. Ook dit onderwerp, als onderdeel van de professionalisering van de sector, vraagt om het delen van informatie en ervaringen.
Ten derde is het gewoon inspirerend en leerzaam om met elkaar naar successen, maar liefst ook naar mislukkingen te kijken. In Money Well Spent, een zeer toegankelijk boek over strategische of smart Philanthropy van Brest en Harvey, stellen zij dat ‘acknowledging and learning from one’s failures’, één van de kernelementen van strategische filantropie is.
Met elkaar ervaringen uitwisselingen en leren vraagt echter een open mindset en investering. Ooit hoorde ik tijdens een European Foundation Center bijeenkomst iemand verzuchten dat leren zoveel geld en tijd kost. Ik denk echter dat je het moet omdraaien. Juist níet investeren in leren impliceert minder kwaliteit en effectiviteit, dus minder maatschappelijk resultaat. Geldverspilling dus.
De doelstelling om als sector met elkaar te leren moet wat mij betreft dus hoger op de agenda. Vraag is welke mogelijkheden er zijn om dit met elkaar te doen en te werken aan kwaliteit en professionaliteit? Het is de ESCP helaas niet gelukt dit platform te blijven bieden. Wie staat op? Eigenlijk ben ik vooral benieuwd naar suggesties uit de sector zelf. Wat hoopgevend is, is dat een tiental fondsen en de FIN hierover met elkaar en in gesprek zijn.
Wordt dus hopelijk vervolgd…
nl
