Bruning: De Hogetempel van de Hoop

Afgelopen week mocht ik op bezoek in het nieuwe pand van de Goede Doelen Loterijen. Nou ja, het gerecyclede pand, de facto. Vernieuwbouw, noemen ze dat. En terecht. Want ze transformeerden kundig een foeilelijke en al jaren leegstaande kantoorkolos annex parkeergarage in een Hogetempel van de Hoop. Midden op de Zuidas. 
 
Daar staat dus nu het duurzaamst verbouwde pand van Nederland. Licht en stralend, want mede ontworpen door honderddertig eigen medewerkers, die vroegen om hun geliefde Vondelpark mee te verhuizen naar de nieuwe plek. En voorts hun vrolijke veto uitspraken over het onder architecten onbegrijpelijk gangbare grijs.
 
Laat het maar aan een architect over om dan dus metalen bomen als steunpilaren te bedenken, in de abject bizarre kleur Umbra Green (‘grijsgroen’). Met 6800 glimmende puntige aluminium panelen als blaadjes. Waarvan ik dus de hele middag hoopte dat ze niet op mijn hoofd zouden vallen. Maar goed, het moderne oog wil ook wel wat, en niet iedereen houdt nu eenmaal van afgeronde hoeken. Ze zorgen, beloofde mijn trots stralende rondleider, voor een schitterend schaduwspel als de zon schijnt. ‘En ze zitten heus heel erg goed vast.’ 
 
Nu werk ik zelf ook in een duurzaam deelpand met een paar honderd goed bedoelende collega’s - maar doordat daar vier ingangen zijn, en heel veel afgesloten eigen delen, komen we elkaar eigenlijk nog steeds vrij weinig tegen. Daar organiseren we dan weer Kennisproeverijen voor, en dwarsdoorsnijdende overlegdingen, maar vanzelf ontstaat die zo zeer gewenste uitwisseling nog steeds niet. Superslim daarom in dit pand: een gigantisch atrium met heel veel informele werk- en overleghoekjes, en een hele grote trap, waar je elkaar onherroepelijk tegen het lijf loopt.   
 
Het sloopafval van het onbruikbare deel van het pand werd gescheiden opgevangen en hergebruikt bij de opbouw. Energieneutraal, met regenwater voor de wc’s, een warmte-wisselaar en 951 zonnepanelen. En niet alleen een forse daktuin en een inpandige met kokosnoten beklede yoga-zaal, maar ook een wormenhotel voor eigen compost, vleermuizennestkasten en een bijenkorf. Het oude meubilair verhuisde mee en kreeg waar nodig een nieuw jasje. 
 
Enfin, de rest bedenkt u er allicht zelf bij. Waar ik verder vooral warm van overliep is de trotse opvoedfunctie. Green Challenge winnaar Eben Bayer van Ecovative leverde bijvoorbeeld zelfgekweekt isolatiemateriaal van mycellium. En dan zit er dus ergens een gaatje in de muur, zodat je dat mycellium kan aaien. Met een bordje met uitleg erbij. En DOEN-participatie Aectual printte de vloer van het bedrijfsrestaurant, van hergebruikte materialen en bioprintplastic. En zo nog duizend liefdevolle details om lyrisch van te worden.  
 
Wat ik hoop? Dat de Loterijen nu hun volle energie gebundeld naar buiten kunnen brengen. En nog veel activistischer wordt op plekken waar dat er toe doet. Sámen met iedereen die zich inzet voor een veel betere wereld. Veelbelovend voorteken: een van de eerste allereerste activiteiten, zelfs nog voor de formele opening door de Koningin, was ruimte te bieden aan een DIVEST Diner. Om zestig vooroplopende beheerders van grote fondsen te bewegen om niet alleen de rente op hun kapitaal te investeren in een betere wereld, maar ook de hoofdsom zo duurzaam mogelijk te beleggen. Zinnig, zeker tegen de achtergrond van de snellere verleidingen van de zuidas. Ik had nooit gedacht dat ik daar een locatie zou vinden waarvan ik me kan voorstellen dat ik er zelf zou willen werken. Knap hoor.

►Wil je alle columns van Evelijne Bruning nog een keer teruglezen? Klik hier.