Een volkomen bezopen maatregel

Dinsdag werd in de Tweede Kamer een SP-motie aangenomen om het aantal commissariaten en andere toezichthoudende functies tot maximaal vijf te beperken. Voor maatschappelijke instellingen in de filantropie is dat een rampzalige maatregel. Om te beginnen is het een kolossale denkfout aan te nemen dat de kwaliteit van besturen en toezichthouden wordt verbeterd door het aantal functies te beperken en door geen enkel onderscheid te maken tussen betaalde en onbetaalde functies en tussen for profits en nonprofits. Maar bovenal dringt zich de vraag op: waar bemoeit Den Haag zich opeens mee? Al sinds mensenheugenis dreunt vanaf het Binnenhof de mantra van zelfbeschikking als het gaat om civil society-organisaties. Maar nu het grootkapitalisme een flinke douw heeft gehad, heeft kameraad Irrgang zijn kans schoon gezien om het hele "schnabbelende old boys network" even een flinke hak te zetten. Dat daardoor het maatschappelijke kind ook feestelijk met het badwater wordt weggegooid is in de Karpatenkoppen van de SP, en in hun kielzog al het meestemmende klapvee in ons parlement, niet doorgedrongen. Ja, ik ben boos. Vermogensfondsen, goede doelen en culturele instellingen hadden al ‘a hell of a job' om goede, competente bestuurders met kapitaalkrachtige netwerken aan te trekken. De kaalslag die nu dreigt is fnuikend voor onze sector. Ik wens de bedenkers van deze bezopen maatregel een lawinepijl op een plek waar de zon nooit schijnt.  Pardon my french.