nlSilodenken is uit. Cross-sectorale partnerships tussen bedrijven en ngo's zijn in. Het beste van twee werelden om complexe maatschappelijke problemen (armoede, voedselzekerheid, klimaat) op te lossen: dat is hot & hip!
Tot zover de droom.
Nu de daad. Die onderzocht Kaleidos (onderdeel van stichting NCDO) en de resultaten voor cross-sectorale samenwerking tussen Nederlandse ngo's en bedrijven vallen niet echt mee. Men heeft wel voldoende vertrouwen in elkaar; de samenwerking wordt zelfs met een dikke voldoende beoordeeld, maar de effectiviteit laat te wensen over.
Tot zover nog niets schokkends. Maar nu komt het. Om wereldproblemen op te lossen is cross-sectorale samenwerking de beste methode, vinden zowel ondervraagden van bedrijven als ngo's. Voor het echte aanpakken van de problemen moet je echter bij de bedrijven zijn. Dat vinden niet alleen de bedrijven, maar ook de ngo's...
Wat voor 'sorry-dat-ik-besta-zelfbeeld' heb je dan? Natuurlijk kunnen wij ons voorstellen dat bedrijven door hun schaalgrootte en financiële slagkracht veel veranderingspotentie wordt toegedicht, maar ngo's beschikken ook over sterke assets: draagvlak onder de achterban of bevolking, projectervaring, samenwerking met de overheid, lokale mankracht, kennis en geen dividendlustige aandeelhouders...
Zolang geen sprake is van gelijkwaardigheid op basis van unieke eigenschappen; zolang er geen focus is op de prestaties, is 'cross-sectorale samenwerking' eerder de optelsom van eigenbelang. De ngo's zijn primair uit op financiering van hun idealen, terwijl bedrijven op zoek zijn naar een maatschappelijk uithangbord voor hun duurzame pretenties.
Tussen droom en daad van cross-sectorale samenwerking staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook een gebrek aan zelfvertrouwen, dat niemand kan verklaren.
Lees hier het hele rapport van Kaleidos Research.
Organisatienieuws
