nl
Het filantropiehuis begint meer en meer een doorzonwoning te worden. Deuren en ramen van organisaties en besturen gaan steeds meer open. Voor een deel is die transparantie van buiten opgelegd, maar in toenemende mate zien we ook een intrinsieke motivatie om naar een goede good governance-structuur te streven. Toch signaleert FM nog steeds bestuurlijke gedrochten. Een voorbeeld is de Stichting Loterijacties Volksgezondheid (SLV). Dames en heren bestuurders: dit kan en mag echt niet meer in deze tijd. Hoeveel begrip wij ook kunnen hebben voor historisch gegroeide constructies, het is anno 2007 niet meer te verdedigen dat begunstigers en begunstigden elkaar de bal kunnen toespelen. De schijn van tegenstrijdige belangen moet op zijn minst vermeden worden en daarbij hoort een stichting ook volgens het Burgerlijk Wetboek strikt onafhankelijk te zijn. Het merendeel van de bestuurleden van SLV bestaat uit VFI-leden met een CBF-Keur: zij zouden de morele plicht moeten voelen om ten minste in de geest van de uitgangspunten van de Code Wijffels en de CBF-criteria mee te werken aan of aan te dringen op een snelle wijziging van de huidige bestuursconstructie. Kan dat financieel pijn doen? Ongetwijfeld. Maar gelijke monikken, gelijke kappen. Transparency doesn't come cheap.
5, hoofdredacteur
P.s. Lees hier ons artikel over de SLV
