Over het algemeen heerst het gevoel vanuit onze stichtingen veel maatschappelijks te kunnen betekenen. Hoe mooi is het om te kunnen werken aan een betere gezondheid, aan educatie voor kinderen voor een betere toekomst, of aan natuurbescherming. Een waar privilege!
Desalniettemin heb ik zo nu en dan het gevoel te ‘kabbelen‘. Mijn ongeduld speelt dan op. Als ondernemer kom je, zie je, en overwin je. Dat is mijn aard, mijn natuurlijke neiging, mijn - uiteraard ook op de proef gestelde - instelling. Maar een ecosysteem duurzaam veranderen, een cultuurverandering, transitie, … dat is andere koek.
Wat voor koek dan? De ingredienten: een eetlepel geld, een kommetje smeerolie, een hoopje diplomatie, krenten voor in de pap, een bakvorm van traditionele instellingen, op elke slak een snufje zout, te gedetailleerde recepten en de veronderstelling dat een ervaren bakker dit even tot een fijne lekkernij kan laten garen, omdat hij dat al decennia op dezelfde manier deed.
Er is nog nooit een beroemd gerecht gekomen uit 1 ingrediënt alleen. Die eetlepels die kunnen we blijven scheppen, maar dat leidt niet tot gewenst resultaat. Het mengen van fijne spullen, versheid, creativiteit en liefde, aangevuld met technisch inzicht in hoe de oven werkt en hoe lang het liefdevol samengestelde en gevormde deeg, leidt tot de juiste bite, met de juiste smaak. Met een onverminderd scherp oog voor de te voeden monden.
Er is veel geld voor verbetering van de wereld beschikbaar. Maar het ontbreekt veelal aan goede plannen. Het blijven vragen om geld alleen, zoals bij de recente rampen weer is gebeurd, wekt steeds minder de eetlust op, laat staan dat de bakker er nog zijn keuken voor inloopt. Zelfs als het geld binnenkomt, dan is het recept en de bereidingswijze nog volstrekt onduidelijk en buitelen de koks over elkaar heen in goede bedoelingen, omdat een meesterpatissier met organisatietalent ontbreekt.
Ondanks het licht van SDG 17, wordt het belang van samenwerking om maatschappelijke doelen te bereiken, het belang van het mengen van diverse ingrediënten, door vele traditionele organisaties nog niet gezien. Concurrentie, met als doel de volle eetlepels in alleen de eigen beslagkom te laten landen, leidt tot smaakarme koekjes die op de toonbank liggen te verschralen. Die ongewenste koek raakt dan weer niet op.
Hoe komen we naar een situatie, waarbij ieder zijn eigen sterkte (buiten fundraising) heel beeldend kan beschrijven, inbrengen, mengen. Complementariteit, rijkdom, samenspraak en samensmaak. Zowel de gevers als de vragers in co-creatie, leidend tot een banket, ware patisserie en een goed gevulde maag voor eenieder? Eenieder als in: onze begunstigden. Die mensen zonder toegang tot goede gezondheidszorg of educatie, de benadeelden, de verarmende natuur, mensen of dieren. Laten we voor al die doelen een uitgebalanceerd palet ontwikkelen, en de in goede coördinatie de allerbeste koekenbakkers worden!
►Wilt u meer bijdragen lezen van DDB Expert Margot Cooijmans? klik hier
Corporate Foundations