De filantropiesector is de afgelopen jaren steeds meer een ‘impact-sector’ geworden. Filantropie wordt ondernemender, impact wordt gemeten en behalve donaties worden steeds meer andere financiële instrumenten ingezet. Door deze trend, en door de komst van sociale investeringsfondsen, komen er steeds meer mensen in de impact-sector met een financiële achtergrond. Een studie van Russell Reynolds (Impact Goes Mainstream: Talent Trends in the Age of Impact Investing; 2019) wijst uit, dat in de impact-first impactfondsen de afgelopen tien jaar een verschuiving heeft plaatsgevonden van een derde van de senior managers die een louter financiële achtergrond hebben (en tweederde deels of geheel uit de non-profit sector komen) naar momenteel tweederde van de senior managers die uit de financiële sector komen.
Op onze EVPA-conferentie begin november vertelde André Betting van De Bernard Van Leer Group Foundation al dat ze gemerkt hadden dat het succesvoller bleek om commerciële investment managers de sociale elementen van impact investeren bij te brengen dan om de traditionele projectmanagers de commerciële elementen bij te brengen van impact investeren. Dat laatste bleek duidelijk moeilijker: ook voor het beoordelen van een sociaal businessplan is blijkbaar enige commerciële ervaring onontbeerlijk. Fonds1818 gaf aan zelfs gestopt te zijn met impact investeren: niet zozeer omdat ze niet in het concept geloven, maar vooral ook omdat ze in house het talent hebben om succesvolle projecten te beoordelen op sociale impact, maar niet de juiste kennis voor het beoordelen van businessplannen en het begeleiden van startende ondernemers. Fair point vind ik. Bovendien, donaties en filantropie blijven het belangrijkste financiële instrument om innovatieve oplossingen te financieren in een eerste fase of wanneer er geen businessplan mogelijk is.
Maar moeten we impact investeren dan steeds meer overlaten aan mensen die vooral de financiële en commerciële kant van een sociaal initiatief begrijpen? Het feit dat de zakelijke kant van een sociale onderneming lastig te beoordelen is, betekent dan niet automatisch dat de sociale kant veel makkelijker te beoordelen is. Dat betwijfel ik. De kredietwaardigheid van een sociale onderneming hangt vaak samen met het sociale probleem en dat heeft vaak vele facetten en dimensies. Bovendien betreft het bijna zonder uitzondering innovaties waarvoor een breed begrip van het sociale probleem, maatschappelijke trends en eventuele beneficianten nodig is om te beoordelen of deze innovatie aan zou kunnen slaan. Daarbij komt nog dat de ondernemer en het team een belangrijk onderdeel zijn van de kredietwaardigheid. Goed kunnen beoordelen of een ondernemer gemakkelijk samenwerkt, niet bijna overspannen is, met stress om kan gaan en analyseren of er een goed draaiend team is, vereist ook specifiek talent.
Mijn inziens zouden impactfondsen (impact first én finance first) het meeste baat hebben bij een zeer gemixt team van uiteenlopende profssionalssessionals die in staat zijn due dillgence te doen op de kwaliteit van de sociale oplossing, de kwaliteit van het financiële model en de kwaliteit van het team. Niet alleen zal het meer succes opleveren voor de impactfondsen zelf, maar - belangrijker - de sociale initiatieven zullen er vooral beter en succesvoller door worden gefinancierd en meer vertrouwen krijgen in hun investeerder.
Ik hoop dat er de komende jaren een echte balans komt in de impactsector, zowel wat betreft gender, als culturele verscheidenheid maar zeker ook wat betreft professionele achtergrond. Alvast een goed voornemen voor 2020! ►Wilt u meer bijdragen lezen van DDB-Expert Venture Philanthropy Jamy Goewie? Klik hier.
nl
