De derde weg

Non profits stoten steeds vaker en harder hun neus aan de lege staatsruif. Ik roep het al jaren en tot vervelens toe in deze kolommen. De pavlov om dan maar "de markt" op te gaan, is echter sterk afgenomen. Niet alleen omdat een aantal non profits (zoals woningcorporaties en zorginstellingen) tijdens het bedrijfje-spelen dodelijk verongelukten, maar ook omdat de crisis over alles en iedereen een grote moltondeken heeft geworpen. De derde geldbron - de filantropie - lijkt daarom nu met de dag hotter. Maar is het opentrekken van hele gezinsblikken fondsenwervers (het NGF moet zandzakken voor de deur zetten om de aanwas het hoofd te bieden) de oplossing? Nee! zeggen de gelegenheidspamflettisten Schuyt en Man in deze FM terecht: verandering van financieringsbronnen vereist ook een fundamentele verandering van de legitimatiegrond. Geld haal je pas op bij burgers en bedrijven als je uitgaat van een betrokkenheidsmarkt, en niet - zoals veel non profits abusievelijk denken - van de "hatseflatse-ken-u-effe-bijpasse-markt". Burgers trekken hun portemonnee niet omdat de Belastingdienst te weinig ophaalt, maar wel omdat ze het ziekenhuis of de speeltuin in hun buurt een warm hart toedragen. Wie het substitutiepad volgt, komt op dezelfde plek waar veel van die marktgeile nonprofits uitkwamen: via een doodlopende steeg op het kerkhof.