nlBeroepsgroep: programmamanagers en directeuren
Discussieleider: 17
Verslag: 9
Sorteert wat we doen effect? Het is een kernvraag die de fondsen stevig bezighoudt. En als deze hamvraag niet vanzelf opborrelt, dan wordt hij wel gesteld door het donerende publiek, dat verantwoording eist. Tijdens een door Tom van Troostwijk (Transpositio) geleide themasessie werden een drietal impact gerelateerde thema's behandeld aan de hand van evenzovele stellingen. Steeds was er een verdediger en een opponent. Deze rollen werden vervuld door Hans Stam (Hartstichting), Hans Gierkink (ChangeUp), Irene Mol (Pequeno) en Peter Scholten (Scholten Franssen).
De eerste stelling - Gemiddeld 60% van het bestede geld is weggegooid - maakte de tongen direct al goed los. Hans Stam vond de stelling onzin. Bovendien vond hij 40% succes een goede score. Uit het publiek kwam het geluid dat ‘weggegooid' een lastig te definiëren begrip is. Immers: is het plaatsen van een ongebruikte schommel voor een gehandicapt kind verspilde moeite? De schommel kan ook een maatschappelijk resultaat hebben gehad. Hij kan andere ouders bewust hebben gemaakt van het bestaan van gehandicapte kinderen, of ontwerpers van speeltuinen van de noodzaak om bij de aanleg van speeltuinen ook rekening te houden met gehandicapte kinderen.
De tweede stelling ging in op het potentieel destructieve karakter van impactmeting. Gaan fondsen op zeker spelen en zijn risicovolle (maar broodnodige) projecten de klos? Stelling 3 ging over donateursvertrouwen en haakte aan bij het advies van de Commissie Dijkstal: ‘Meet alleen het meetbare. Wat niet gemeten kan worden is een kwestie van vertrouwen.' Een congresganger vond dat een zeer bruikbaar advies: "Als je goed aangeeft wat donateurs mogen verwachten op het gebied van impactmeting geven ze ook meer marge."
Bart Hartman (Nationale Goede Doelen Test) kwam met een opmerking waar eigenlijk iedereen zich wel in kon vinden. "Meten is eigenlijk het verkeerde woord. Wij hebben het over het inzicht krijgen en geven in prestaties. Meten klinkt alsof je prestaties altijd in een cijfer kunt vangen. Dat is lang niet altijd zo."
Bovendien moeten de goede doelen af van de waan van de dag, vond SROI-goeroe Peter Scholten. "In de goede doelen sector moet altijd binnen een jaar gerapporteerd worden. Onzin! Het gaat om de lange termijn, de impact van een project over tien jaar. In het bedrijfsleven is het volstrekt normaal dat naar de waarde van een bedrijf gekeken wordt over een langere periode. Dat besef moet bij de goede doelen nog tussen de oren plaatsnemen."
Civil Society Congres 2007
