Chris Oomen, topman van zorgverzekeraar DSW en oprichter van optiehandelaar Optiver, is het enfant terrible onder de zorgverzekeraars, vooral bekend om zijn eigenzinnige standpunten. In 2014 stond hij op nummer 108 in de Quote500 met een vermogen van 165 miljoen. Dat hij zijn jaarsalaris aan de voedselbank schonk, werd landelijk nieuws. ‘Als mensen rijk worden, willen ze dat laten zien door een duurdere wagen te kopen of een groter huis. Dat heb ik nooit gedaan.’
Oomen haalt jaarlijks het nieuws met de bekendmaking van de nieuwe zorgtarieven, waarmee DSW altijd de eerste verzekeraar is. Vorig jaar kwam het AD echter ook met een persoonlijke noot: Oomen zou zijn jaarsalaris hebben geschonken aan de voedselbank. Oomen reageerde: ‘Als zo’n krant zulke dingen gaat zeggen, wil ik het verhaal wel volledig hebben. Ook voorgaande jaren heb ik altijd mijn salaris weggeschonken, aan mijn personeel. Daarnaast geef ik het hele jaar door aan goede doelen. Dat het verhaal vervolgens op de voorpagina van het AD komt, tja. Ik wist dat het gepubliceerd zou worden, maar ik heb er zelf niet voor gekozen het op de voorpagina te zetten.’
‘Ik kan niet tegen bloed’
De zorg trok Oomen van jongs af aan. ‘Ik heb altijd arts willen worden, maar ik kan niet tegen bloed. Dus ging ik farmacie studeren en rechten. Maar als leerling-apotheker in Vlaardingen had ik het al snel gezien. Mijn baas stelde me voor om bij het Ziekenfonds – het toenmalige SVM - te solliciteren; hij zat daar in het bestuur. Dat heb ik gedaan en met de directeur daar klikte het meteen.’
In 1986 zette Oomen optiehandelbedrijf Optiver op met Johann Kaemingk (Quote500 nr.29) en Ruud Vlek (Quote500 nr.125). Daarmee werd hij multimiljonair. ‘Als mensen rijk worden, willen ze dat laten zien door een duurdere wagen te kopen of een groter huis. Dat heb ik nooit gedaan. Ja, veel later pas, toen ik al meer dan tien jaar miljonair was. En klopt, inmiddels heb ik een Maserati. Maar ik was al heel rijk toen ik nog een gewone Opel reed.’
‘Geld maakt niet gelukkig’
Over de goede dingen die hij met zijn geld doet, is hij niet spraakzaam, maar toen het AD met het verhaal over de donatie van 125.000 euro aan de voedselbank kwam, moest hij wel reageren. ‘Het is schandalig dat in zo'n rijk land voedselbanken nodig zijn’, zei hij tegen RTL Nieuws. ‘Ik heb niet altijd veel geld gehad en weet hoe het is om in armoede te leven. Ik kom uit een arm gezin met negen kinderen. Vroeger konden we nooit op vakantie en moest ik de kleren met mijn broers delen. Dat was overigens heel normaal voor die tijd. Dat ik door mijn werk veel geld heb vergaard is mooi, maar geld maakt niet gelukkig. Geld maakt het leven wél makkelijker. Ik had ervoor kunnen kiezen twintig jaar geleden met pensioen te gaan en op mijn geld te gaan zitten. Maar dat geeft totaal geen meerwaarde. Dan kun je het beter goed besteden. Ik stort het hele jaar door aan goede doelen.’
‘Het is een schande dat er voedselbanken nodig zijn’
‘Ik doe het niet om mezelf beter te voelen. Het is ook niet vanwege een christelijke overweging. Ik heb genoeg inkomen, dus waarom zou ik het niet weggeven? Ik werk niet voor het geld. Dat hoef ik al twintig jaar niet meer, dus waarom zou ik niet iets nuttigs met mijn vermogen doen? Het is een schande dat voedselbanken nodig zijn en dat er mensen zijn die van negentig euro per week moeten rondkomen. Dat mag toch niet in een welvarend land als dit.’
Anne-Marie van der Lindenprijs
In december 2015 stelde Oomen de Anne-Marie van der Lindenprijs in. Van der Linden was 33 jaar lang directeur zorg/bestuurder van de Frankelandgroep en volgens Oomen de beste bestuurder in de Nederlandse ouderenzorg. Sinds vorig jaar wordt deze prijs van maximaal 25.000 euro jaarlijks uitgereikt aan organisaties die een bijzonder project initiëren. De prijs is voor honderd procent een particulier initiatief van Chris Oomen zelf.
‘Niet bijzonder’
Andere rijken inspireren is niet zijn doel en Oomen loopt ook niet te koop met zijn filantropische activiteiten. ‘Veel rijke mensen geven veel van hun geld weg. Wat ik doe, is ook niet bijzonder. Ik zie mezelf niet als voorbeeld voor andere rijken.’
nl
