In Turkije begint vandaag de rechtszaak tegen de ‘Elf van Büyükada’. De voorzitter en directeur van Amnesty International in Turkije staan terecht, samen met zeven andere mensenrechtenactivisten en twee trainers. Ze worden verdacht van lidmaatschap van een terroristische organisatie. Het Openbaar Ministerie eist tot vijftien jaar cel.
Tien activisten, onder wie Idil Eser, directeur van Amnesty Turkije, werden op 5 juli 2017 gearresteerd op het eiland Büyükada, voor de kust van Istanbul. Ze woonden daar een training bij over digitale veiligheid. De workshop werd georganiseerd door de Nederlandse hulporganisatie Hivos en gegeven door een Duitse en Zweedse trainer. Eser wordt ervan beschuldigd lid te zijn van drie terroristische organisaties. Sommige beschuldigingen verwijzen naar twee interne Amnesty-documenten die waren uitgegeven voordat zij überhaupt bij Amnesty werkte. Taner Kiliç, voorzitter van Amnesty Turkije, werd een maand eerder al vastgezet. Ook hij wordt aangeklaagd voor lidmaatschap van een terroristische organisatie. Kiliç zou de chat-app ByLock hebben gedownload om te kunnen communiceren met de Gülen-beweging. Twee onafhankelijke forensische onderzoeken toonden aan dat er geen enkel spoor is dat hij ooit ByLock op zijn telefoon heeft geplaatst.
‘Politiek gemotiveerde vervolging’
De directeur van Amnesty International Europa, John Dalhuisen, reageert furieus op het aanstaande proces. ‘Vanaf het moment dat zij werden opgepakt, was het duidelijk dat dit een politiek gemotiveerde vervolging is. Bedoeld om kritische stemmen in Turkije het zwijgen op te leggen.’
Eduard Nazarski, directeur van Amnesty International Nederland: ‘De uitkomst van dit proces zal laten zien of het verdedigen van mensenrechten een misdaad is in Turkije.’
Veel aandacht
De zaak trekt internationaal veel aandacht. Volgens de mensenrechtencommissie van de Raad van Europa gebruikt de Turkse regering de rechtsstaat om critici en het vrije woord het zwijgen op te leggen. De Duitse bondskanselier Merkel noemde de zaak tegen Amnesty een voorbeeld van hoe onschuldigen in Turkije verstrikt kunnen raken in het web van justitie.
Goede doelen