Rond de jaarwisseling 2024 / 2025 publiceren we de nummers 2 tot en met 10 van de DDB 100. Deze ranking van invloedrijke professionals in de filantropie werd zoals bekend gewonnen door Elise Kant, directeur van de Haëlla Stichting. Vandaag een profiel van Alexander Buskermolen, directeur van het Prinses Christina Concours.
‘Communiceren en verbinding creëren tussen mensen is uiteindelijk de essentie van muziek maken.’
Een kwart eeuw geleden nam Alexander Buskermolen, 15 jaar oud, deel aan het Prinses Christina Concours. ‘Volgens mij speelde ik Montagues and Capulets uit de Romeo & Juliet Suite van Prokofjev en de Roemeense volksdansen van Bartók.’[1] Het werd zijn enige concours – ‘ik had wel talent voor de piano, maar ik vond het ook eng op dat podium’. Alexander koos wel voor een leven ‘in de muziek’ en studeerde piano en orkestdirectie aan o.a. het Utrechtse conservatorium, HMT Leipzig en Fontys. En nu is hij dus algemeen directeur, bij dat eerste en enige concours. ‘Ik vind dat ik als pianist te weinig waarde toevoeg in het grotere geheel, maar ik kan wel waarde toevoegen als directeur vanachter dit bureau.’ Dat bureau staat in Den Haag, waar Buskermolen sinds mei 2019 de PCC-organisatie aanstuurt. De drie jaar daaraan voorafgaand was hij zakelijk leider bij het fameuze Ricciotti Ensemble, het symfonische straatorkest dat al een halve eeuw muziek naar de mensen toe brengt. Voor wie dan ook, waar dan ook en altijd gratis, van gevangenissen tot AZC’s, van scholen tot verzorgingshuizen en van musea tot pleinen en stations. De verbindende kracht van muziek ligt Buskermolen na aan het hart. ‘Als ik naast een jongetje uit Eritrea sta in een AZC in Lutjebroek, ben ik niet anders dan hij. Ik heb alleen meer mazzel gehad, maar dat valt allemaal weg omdat je samen geniet van de muziek.’[2] Buskermolen zet zich dan ook vol energie in voor de jeugd die zich via de muziek wil ontwikkelen. Zo richtte hij de PCC Academy op, om prijswinnaars te helpen met al die zaken die naast het bespelen van hun instrument óók heel belangrijk zijn. ‘Het gaat ook over workshops, mediatraining, rollenspellen. Je hebt een concert gegeven, staat in de foyer met een glas cola en dan komt er een enorme betweter naar je toe die een heel verhaal houdt over zijn eigen vioolspel. Hoe ga je daarmee om? Hoe reageer je als de Commissaris van de Koning voor je neus staat? We blijven ook met laureaten in gesprek over hun ontwikkeling en wat ze van ons nodig hebben. Ze kunnen van ons gigantische netwerk gebruikmaken, om informatie te halen, de juiste docenten te spreken en daar lessen te volgen. Het kan ook zijn dat ik ze lanceer op nieuwe plekken. Ga maar ervaren hoe het is om in de Schilderswijk in een buurtcentrum een Bach-partita te spelen, maar zorg er voor dat je verbaal kunt uitleggen waarom die Bach-partita nog steeds relevant is, ook voor bijvoorbeeld een islamitische gemeenschap. Als je dat kunt, ben je mijn held.’
nl
