Steeds meer weeshuizen in Afrika worden gesloten. In Rwanda sloot de regering er sinds 2012 meer dan de helft. Volgens de Britse organisatie Hope and Homes for Children (HHC) zijn er nu zelfs nog maar veertien over. Een decennium geleden waren dat er ongeveer vierhonderd, gefinancierd door weeshuistoeristen en goed bedoelende evangelisten. Hulporganisaties zetten hun vraagtekens bij de noodzaak van die weeshuizen, die meer kwaad dan goed lijken te doen.
Weeshuizen zijn in de afgelopen decennia in Afrika opgericht in reactie op oorlog, ziekte en natuurrampen. In Oeganda liep het aantal kinderen in weeshuizen op van 2.900 in 1992 tot 50.000 in 2013. Daarna leek de piek bereikt. Tussen 2010 en 2015 werden bijna honderd weeshuizen gesloten. De Ethiopische regering sloot er tientallen sinds 2011. Verschillende Afrikaanse landen hebben ook adopties van ouders uit het buitenland opgeschort. De reden: de weeshuizen zijn niet nodig. De kinderen die er zitten horen er niet.
Weeshuistoeristen
Waarom zitten ze er dan? Hun opname in de weeshuizen komt door financiering van goed bedoelende Amerikaanse evangelisten. Bovendien trekken ze weer weeshuistoeristen aan in de hoop dat zij geld en tijd zullen doneren. Dat heeft volgens HHC perverse prikkels gecreëerd. Zo zoeken weeshuizen soms gewoon naar kinderen om bedden te vullen, zegt HHC. Uit onderzoek is gebleken dat de meeste Afrikaanse wezen ten minste een ouder hebben. In Rwanda is een derde in geregeld contact met familieleden. Maar de belofte van een beter leven kan arme ouders aanmoedigen om kinderen op te geven.
Gebrekkige regelgeving
Save the Children maakte zich al eerder zorgen over deze trend. De hulporganisatie meldde dat onderzoek in oost- en zuidelijk Afrika aantoont dat het gemiddeld tien keer duurder is om een weeshuis te financieren dan de zorg binnen de gemeenschap of bij familieleden onder te brengen. Save the Children: ‘We dachten dat deze cijfers zouden helpen om regeringen te overtuigen hun financiering te verschuiven naar de gemeenschaps- en familiezorg - totdat we beseften dat de meeste weeshuizen niet waren opgezet door de overheid, maar door kerken. In de meeste landen waar wij werken, worden weeshuizen gerund door kerkelijke groeperingen en mensen die beginnen als vrijwilliger. De instellingen hebben gebrekkige regelgeving en doen werk dat - met de juiste ondersteuning - ook kan worden gedaan door familieleden van de kinderen.’
Er is ook een tegengeluid. Onderzoek door onder andere Kathryn Whetten van Duke University heeft vastgesteld dat in oost Afrika (evenals Cambodja en India) kinderen in dergelijke weeshuizen het net zo goed doen als in hun eigen familie en soms zelfs beter. Uit een andere studie bleek dat Keniaanse kinderen beter af zijn in weeshuizen dan bij hun arme familieleden, waar ze over het algemeen slechter verzorgd worden. En het sluiten van weeshuizen gaat ook niet altijd goed: zo kwamen er in enkele gevallen in Ethiopië, Tanzania en Kenia meer kinderen op straat.
(Bron: The Economist)Nieuw: DDB Daily: elke dag om 12.00 uur het laatste nieuws & opinie van de afgelopen 24 uur in uw mailbox. Gratis service naast uw wekelijkse DDB Journaal.
Aanmelden: klik hier.
nl
