Uit het juryrapport: ‘Don’t think big, think bigger’, was het mantra van Frans Schepers toen hij met gelijkgestemden de plannen voor Rewilding Europe smeedde. Mede door die drive is de start-up sinds 2011 uitgegroeid tot een van de invloedrijkste en meest impactvolle natuurbeschermingsorganisaties in Europa. De oprichters droomden ervan om op ons continent meer ruimte te creëren voor wilde natuur, wildernis en wilde dieren. In tien Europese gebieden van minstens 100.000 hectare moest niet de mens, maar de natuur het landschap vormen. Waar nodig mocht de mens wel een handje helpen, bijvoorbeeld door cruciale diersoorten terug te brengen, zoals wilde paarden en Europese bisons. Op die manier zouden er Europese natuurgebieden van internationale allure ontstaan, onze eigen Yellowstones en Serengetis als het ware. In de visie van Schepers cum suis moest de natuur niet enkel drijven op overheidssubsidies, maar in toenemende mate op de ruime budgetten van een beperkt aantal toeristen die in Europa ‘op safari’ wilden gaan. ‘Waarom zouden Europeanen nog naar een Amerikaans natuurpark reizen als de beer ook in de achtertuin is te zien’, redeneerde Schepers. Om de ambities waar te maken, heeft Rewilding Europe van de nood – leegloop op het platteland, vooral in het oosten van Europa – een deugd gemaakt en in verlaten gebieden ‘rewilding’ als natuurbeschermingsmaatregel ingezet. Bijvoorbeeld in Zweeds Lapland, het Italiaanse Abruzzo National Park in de Centrale Apennijnen en de Roemeense Donaudelta, waar onder meer pelikanen en andere zeldzame watervogels bescherming krijgen. In oktober van dit jaar kwam daar een tiende natuurgebied bij. De organisatie gaat aan de slag met 850.000 hectares van de Iberische Hooglanden. ‘Een mijlpaal’, aldus Schepers. In dezelfde maand was er nog een ijkpunt. De Universiteit van Wageningen inaugureerde toen de eerste Europese professor in de Rewilding Ecology: Liesbeth Bakker. Deze universiteit is Schepers’ alma mater. Hij studeerde er bos-, landbouw- en watermanagement, voordat hij zijn loopbaan in de natuurbescherming begon. Een groot deel daarvan – van 2000 tot 2014 – werkte hij bij het Wereld Natuur Fonds. Door zijn vele reizen als internationaal programmaleider vergaarde hij kennis over het wilder maken van landschappen in Afrika, Centraal-Azië en Europa. Nadat hij zich eerst parttime had ingezet voor Rewilding Europe, ging hij er in 2014 fulltime werken als managing director. Schepers, een sympathieke doorbijter, verstaat de kunst om talent, invloed en geld om zich heen te verzamelen. Deze netwerkkwaliteiten hebben de organisatie geen windeieren gelegd. Met financiële steun van partners als de Nationale Postcode Loterij, de Adessium Foundation, Fondation Segré en het Wereld Natuur Fonds kon Rewilding Europa de biodiversiteit van miljoenen hectares Europese natuur een boost geven. Uiterlijk in 2030 wil Rewilding Europa in nog vijf gebieden bezig zijn. ‘De natuur moet ook daar haar ziel terugkrijgen.’