Uit het juryrapport: Edwin Huizing, directeur van humanistische ontwikkelingsorganisatie Hivos, is een vertrouwde verschijning in deze ranking en daar is ook alle reden toe. Het is geen sinecure om tegenwoordig een ontwikkelingsclub te leiden. Het draagvlak daarvoor is afgenomen, terwijl de noodzaak aan effectieve hulp juist toeneemt. Die effectiviteit zit ‘m in de inzet op zelfontplooiing en op echt samenwerken. Het gaat om uiterst weerbarstige systeemverandering, die Huizing van dichtbij kent: zijn idealisme bracht hem naar Afrika. In de vijftien jaar dat hij er woonde en werkte, in verschillende landen, is zijn geloof in vrijheid en gelijkheid alleen maar sterker geworden. Huizing: ‘Ik heb gezien wat er kan gebeuren als mensen de kans krijgen om zichzelf te ontplooien. Tijdens mijn ontmoetingen met de Koi en San, die in de Kalahari streden voor hun landrechten, in een discussie met homo's in Harare en zelfs in de honger van Niger en Mali. Geef mensen een eerlijke kans om uit de ellende te komen, en ze pakken hem.’ Dat oer-idealisme is Huizing nooit kwijtgeraakt. Gelukkig maar.