Hier ligt een centrale rol voor de overheid die moet zorgen voor een landelijke aanpak van bestaanszekerheid. Het demissionaire kabinet kwam op Prinsjesdag met ruim € 2 mrd over de brug om de toename van armoede een halt toe te roepen. Tijdens de algemene beschouwingen kwam daar nog een flinke schep bovenop. Maar of dit gaat werken is de vraag. Op de achtergrond speelt namelijk nog iets anders.
Labyrint
Het is er anno 2023 niet eenvoudiger op geworden om in je bestaan te voorzien. Wie een beroep moet doen op inkomensondersteuning komt terecht in een labyrint van wet- en regelgeving. Controle op fraude is doorgeschoten en de Belastingdienst heeft zijn zaken niet op orde. Mensen kunnen hun toeslagen verliezen of hun huis kwijtraken. Intussen worden de diverse armoederegelingen wegens onbekendheid niet optimaal benut.Ongelijkheid in Nederland is structureel en hardnekkig. Het Sociaal en Cultureel Planbureau onderscheidt zeven klassen op grond van hun sociaaleconomische en cultureel maatschappelijke positie: de werkende bovenlaag (19,9%); de jonge kansrijken (8,6%); de rentenierende bovenlaag (12,2%); de werkende middengroep (24,9%); de laagopgeleide gepensioneerden (18,1%); de onzekere werkenden (10%) en de kansarme kwetsbaren (6,3%).